Нарцисоидните родители често се фокусирани на себе и на своите потреби, занемарувајќи ги емоционалните потреби на своите деца. Овој тип на воспитување може да остави долгорочни последици во зрелоста. Некои од нив се ниска самодоверба и самопочит, но постојат уште неколку други, вели терапевтката Кејти Гилис.
„За оние кои се воспитувани од нарцисоидни родители, закрепнувањето често е полно со сомневање во себе и психолошки лузни кои можат да траат цел живот. Препознавањето на знаците на нарцисоидно родителство е од клучно значење за разбирање на трајното влијание што може да го има врз животите на поединците со цел да се започне со процес на напредување во оздравувањето и разбирањето“, изјави таа за „Psychology Today“.
Терапевтката издвојува девет знаци кои укажуваат на тоа дека личноста ја одгледале нарцисоидни родители.
Ниска самодоверба: Децата на нарцисоидните родители често развиваат ниска самодоверба поради постојаните критики, чувствувајќи се неспособни да ги исполнат нереалните очекувања на нивните родители.
Проблеми со изразување на потребите: „Децата кои растат со нарцисоидни родители често имаат потешкотии да ги постават своите граници и да ги изразат своите потреби затоа што се научени да им даваат приоритет на потребите на нивните родители“, вели Гилис.
Самокритичност: Постојаното критикување и високите стандарди на нарцисоидните родители може да предизвикаат перфекционизам кај децата, што резултира со постојано самосомневање.
Децата на нарцисоидните родители често развиваат ниска самодоверба поради постојаните критики, чувствувајќи се неспособни да ги исполнат нереалните очекувања на нивните родители
Чувство дека не заслужуваат љубов: „Децата кои не добиле искрени пофалби честопати чувствуваат дека не заслужуваат љубов или признание, што го отежнува прифаќањето комплименти и може да ги натера да го трпат лошото однесување од партнерот во иднина“, вели терапевтката.
Чести чувства на вина и срам: Манипулативните тактики, како што е емоционалната уцена, може да предизвикаат длабоко вкоренета вина кај децата што продолжува и во зрелата возраст и влијае на самодовербата.
Нездрави романтични односи: Гилис објаснува: „Возрасните кои пораснале во токсична семејна динамика често бараат слични токсични обрасци во романтичните врски, што доведува до циклус на токсичност и нездрава поврзаност“.
Постојан страв од напуштање: „Нарцисоидните родители често користат закани за напуштање за да ги контролираат децата, што може да резултира со длабок страв од напуштање во зрелоста и да влијае врз способноста за формирање сигурни релации“, вели терапевтката.
Самолекување со храна или супстанции: За да се справат со емоционалната болка, поединците може да посегнат кон нездрави механизми за справување, како што се прејадување или злоупотреба на разни супстанции.
Рано сексуално однесување: Недостигот на граници и емоционалното запоставување во нарцисоидните семејства може да ги поттикне децата да бараат потврда преку предвремено или ризично сексуално однесување.
„Ако се препознавате во некои или во сите горенаведени знаци, сфатете дека самосвеста за вашите искуства е првиот чекор кон заздравувањето и прекинувањето на циклусот на семејна траума. Со свесност, можете да започнете процес на напредок“, заклучува Гилис.
