Опсесивно-компулсивно нарушување кај децата се карактеризира со појава на опсесивни мисли и компулсивни дејства кои детето чувствува дека мора да ги повтори, иако е свесно за нивната ирационалност. Децата со OCD често ги доживуваат овие мисли и постапки како непријатни, но и покрај тоа, тие не можат да ги спречат. Ова нарушување може значително да влијае на секојдневниот живот на детето, поради што е важно навреме да се препознаат неговите симптоми.
Децата најчесто го надраснуваат опсесивно-компулсивното однесување и немаат проблеми со тоа подоцна во животот, но навременото препознавање на симптомите е клучот за успешно лекување
Психологот и едукатор за воспитување, Џејми Блох, издвојува неколку клучни знаци кои можат да им помогнат на родителите да го препознаат OCD кај децата:
- Инсистирање на ритуали пред спиење – детето може да бара одредени дејства секогаш да се повторуваат на ист начин пред да заспие.
- Перфекционизам – детето покажува претерана потреба за уредност, што може да биде видливо на училиште или дома.
- Инсистирање на одреден редослед – детето може да инсистира работите, рутините, активностите или предметите секогаш да се поставуваат или изведуваат по точно одреден редослед.
- Емоционални сломови кога не можат да ги извршуваат своите ритуали – детето може многу да се вознемири или да има емоционален слом ако не може да ги изврши своите ритуали или ако некој ги прекине.
- Постојано проверување – детето може постојано да проверува работи како што се заклучување на вратата, проверка на домашната задача или исклучување на компјутерот.
- Водени од правила – детето има чувство дека одредени работи мора да се прават на точно одреден начин, на пример за време на вечерата или утринската рутина.
- Рутинските задачи одземаат многу време – едноставните задачи како миење раце или облекување може да потраат многу подолго од вообичаеното поради повторувачки дејства.
OCD е едно од најчестите психички нарушувања кај децата и не е причина за претерана загриженост. Ако забележите дека детето има некој од горенаведените симптоми и го повторува одново и одново, разговарајте со него прашувајќи го дали нешто го мачи или дали се плаши од нешто.
Замолете го да објасни што точно треба да направи за да се смири и дајте му до знаење дека не е ненормален, туку само збунет.
Секако поразговарајте со детски психолог, бидејќи OCD се третира со когнитивно-бихејвиорална терапија, додека во потешки случаи мора да се даваат и лекови. Третманот е ориентиран кон соочување на детето со стравот или опсесијата и постепено одвикнување од нив. Децата најчесто го надраснуваат опсесивно-компулсивното однесување и немаат проблеми со тоа подоцна во животот, но навременото препознавање на симптомите е клучот за успешно лекување.
