Целта на повеќето родители е да одгледаат издржливи, самоуверени и, се разбира, среќни деца. Но, додека ги набљудуваат своите деца и учат за нивните силни страни, слабости и карактерни црти, можеби ќе си постават уште едно прашање: „Дали моето дете е надарено?“
Истражувањата покажуваат дека надарените деца имаат посебена група на академски, социјални и емоционални карактеристики. Понатамошните истражувања за воспитувањето на надарените деца сугерираат дека родителите треба да бидат подготвени за разликите што може да ги донесе одгледувањето на такви деца, особено во однос на нивната природно перфекционистичка природа и одржување на реални очекувања од нивните достигнувања.
Психологот д-р Патриша Брито истакнуваа неколку карактеристики кои можат да откријат дека детето е надарено.
Страст и волја за живот: Надарените деца му пристапуваат на животот со возбуда и енергија, честопати давајќи се од себе во задачите што им се дадени. Тие се возбудени да го прегрнат секој ден и да најдат авантура во избраните области на интерес. „Децата кои се надарени и талентирани веројатно ќе имаат желба за живот и ќе бидат желни да истражуваат низа активности поврзани со нивните интереси и таленти“, изјави д-р Брито.
Хиперфокусираност: Оваа карактеристика не е нужно негативна. Психологот објаснува: „Хиперфокусираноста може да има позитивни ефекти бидејќи им овозможува на децата да го задржат своето внимание долго време на задача поврзана со нивниот интерес, што може да доведе до позитивни резултати“.
Отпорност: Д-р Брито тврди дека родителите треба да негуваат издржливост, бидејќи надарените деца понекогаш можат да поминат низ животот без да доживеат неуспех, што доведува до намалена издржливост. Меѓутоа, ако се изложени на предизвикувачки ситуации, тие можат брзо да се прилагодат и да изградат вештини за издржливост. „Децата кои се надарени често можат брзо да се опорават од тешките ситуации откако ќе научат како“, истакнува психологот.
Даваат сè од себе: „Пристапот сè или ништо кон академскиот успех е карактеристика што надарените деца често ја поседуваат. Тие може да се борат со чувството дека никогаш не се доволно добри, но може да бидат и мотивирани да постигнат големи цели“, заклучува д-р Брито.
