Децата од две и три години можат да бидат напорни и непопустливи. А ако имате едно, тогаш знаете дека тие можат да бидат и помалку чудни. На пример, лижење на кваката од вратата и лаење како куче се вообичаени примери. Но, таквите однесувања поминуваат. „Огромното мнозинство на чудни однесувања кај малите деца се краткорочни“, вели детскиот психолог и автор на неколку книги, Хедер Витенберг.
Ова се некои од нив:
1. Удирање со главата
Ритмичките, повторувачки движења помагаат да се смири прекумерната стимулација на нервниот систем. Не е само во прашање нишањето или возењето во автомобил што им помага на малите деца – удирањето со глава исто така доаѓа предвид.
„Она што ни изгледа вознемирувачко може да биде многу смирувачко за детето“, објаснува д-р Витенберг. Освен ако вашето дете не се повреди себеси со удар со глава или претпочита удирање со глава отколку дружење, јадење или играње – игнорирајте го таквото однесување. „Кога детето ќе ја добие вашата реакција за нешто што го направило, сфаќа дека постои нешто што може да направи секогаш кога ќе го сака вашето внимание“, додава д-р Витенберг. Размислете за заменска активност ако сакате да го пренасочите однесувањето.
2. Рацете во панталони
Самогалењето е уште една навика која не се смета за проблем освен ако вашето дете не го прави тоа наместо да си игра со друго дете или да јаде сладолед. Д-р Витенберг ги советува родителите да не му забрануваат на детето такво однесување, но препорачува некои насоки: „Објаснете му на детето дека тоа може да го прави дома, но не надвор од дома и дајте му интересни предмети или играчки кои ќе го забавуваат“.
3. Чудни желби околу храната
Психологот Витенберг објаснува дека децата ја користат устата како алатка за да го истражуваат светот: „Можеби тие експериментираат, а можеби е во прашање некоја орална потреба“. Сè ја објаснува сериозноста и зачестеноста на таквите желби.
Ако детето има чуден избор на храна од време на време – може да го игнорира таквото однесување, но ако детето е опседнато, на пример, да јаде нечистотија, кал или трошки’ од каучот – разговарајте со педијатарот.
