Ниту еден родител нема за цел да воспита дете така да биде разгалено. Но, многу деца се разгалени, сакале тоа да го слушаме или не.
Меѓутоа, психотерапевтот Шон Гровер посочува дека не треба целата вина да се префрли ниту на родителите и дека треба да се земе предвид и огромното влијание на технологијата врз животот на децата. Бројни студии покажале дека прекумерната употреба на технологија кај децата доведува до анксиозност, депресија, социјална изолација, слаба толеранција на фрустрации, ослабени социјални вештини и доцнење во емоционалната интелигенција.
Но, и некои родителски практики секако влијаат на тоа децата да станат разгалени, а Гровер смета дека три типа на родители најчесто воспитуваат разгалени деца:
1. Родители кои биле малтретирани или запоставени од страна на своите родители, па сега сакаат тоа да го исправат давајќи им на своите наследници премногу моќ.
2. Родители кои патат од анксиозност и не можат да поднесат да ги гледаат своите деца како се борат за нешто, „се мачат“, па им попуштаат во се.
3. Родители на кои им е тешко да донесуваат одлуки, па својата улога ја препуштаат на детето и го воспитуваат тоа да се грижи за нив, наместо мама и тато да се грижат за малечкото, пишува Гровер за psychologytoday.com.
Тој исто така предупредува дека разгалувањето има лоши последици за децата и дека децата воспитани на овој начин имаат ниска толеранција за фрустрација, лоши се во решавањето на проблемите, немаат работна етика, имаат многу социјални проблеми и доцнат во емоционалниот развој – дури и кога ќе пораснат, склони се на бес и изливи на емоции.
