Луѓето генерално не се сеќаваат на првите години од животот. Но, науката тврди дека бебињата помнат многу претходно, отколку што мислиме.
„Повеќето научници се согласуваат дека до возраст од два месеца новороденчињата ги разликуваат луѓето, дури и нивното расположение, што значи дека паметат лица. Сепак, сеќавањето на нивниот сопствен изглед се појавува дури околу 1-виот роденден“, објаснува американскиот развоен психолог д-р Оксана Хагерти.
Тоа значи дека до таа возраст секој пат одново ќе ги развесели „новиот“ лик во огледалото.
Шестмесечните бебиња се способни да запомнат некои ситуации, но само на 24 часа. Околу втората година се развива меморијата на зборовите, што е очигледно по рапидно растечкиот вокабулар.
Говорот е клучен
Речиси во исто време, и визуелно-просторните капацитети се прошируваат, така што тие можат да го запомнат патот од едно до друго место.
Развојот на говорот е и пресвртница во помнењето, бидејќи додека не зборуваат и не се перципираат себеси како поединци, немаат ни способност да складираат автобиографска меморија.
Лажењето се појавува во четвртата година и иако е непожелна особина, од психолошки аспект е големо достигнување. Имено, за да бидат способни да излажат, мора да вежбаат напредна меморија и да знаат што знаат или не знаат другите луѓе.
Што се однесува до долгорочната меморија, постои феномен наречен „амнезија на детството“. Тоа значи дека децата се сеќаваат на настаните од пред нивниот трет роденден само додека се мали, а овие спомени бледнеат веќе на седумгодишна возраст. Отпрвин, научниците мислеле дека тоа е поврзано со развојот на говорот, но стаорците и другите животни покажуваат сличен тип на амнезија.
Канадските научници сметаат дека причината поради која ги забораваме нашите најрани искуства е растот на нови клетки во мозокот.
Помнењето се вежба
Но, родителите можат да влијаат на тоа колку децата ќе се сеќаваат на одреден настан. Со поставување на сугестивни прашања, тие им помагаат на децата подетално да го обработат настанот и да го прераскажат со свои зборови, што ја подобрува меморијата. Ова може да биде корисно и подоцна во животот, на пример на училиште.
Способноста за паметење не е нешто што сме го наследиле, туку може да се тренира, како мускул. Колку повеќе се користи, толку подобро и посилно станува. Загатки, сложувалки, квизови, аналитички игри…, сето тоа помага за подобро помнење. Корисна е и физичката активност и секако фокусот.
