Сигурно сте се зачудиле кога кивте, а вашето бебе почна да се смее. Или се загледало во сенката на ѕидот и останало мирно да ги набљудува тие необични контури, дури и половина час.
Кивањето е гаранција за добра забава
Кога се раѓаат бебињата, тие не слушаат многу добро. „Нашите бебиња се особено среќни кога киваме затоа што е гласно. Тие го слушаат како кога ние возрасните имаме голема настинка и ни се затнати ушите. Гласно кивање придружено со чуден израз на лицето (тие ги гледаат контрастите на лицето) е добитна комбинација за смеење“, објаснува Ива Брчиќ, едукатор за деца.
Една мајка вели: „Мојот син извесно време беше многу заинтересиран за етикети. Знаеше да ги сортира со прстите и да ги гледа како некаква магија“.
И за оваа, навидум чудна појава постои едноставно објаснување. Бебињата учат со допир. Така го истражуваат светот со допирање на испакнатите етикети. “Речиси сите бебиња сакаат етикети бидејќи се со соодветна големина за нивните раце и имаат различна текстура. Обично се во контрастни бои, а токму тоа го гледаат малите очи”, објаснува Брчиќ.
Радијаторите го привлекуваат нивното внимание
Како што тие сè уште не слушаат добро, така и не гледаат исто како ние. Бебињата на возраст од два месеци можат да следат предмет што се движи во лак приближно 15 сантиметри од нивното лице. Малите бебиња гледаат контрасти и бои. “Токму ова е причината зошто сакаат да гледаат во ѕидот или радијаторите. Имено, не можат да разликуваат длабочина и бои. Сепак, она што можат да го видат се контурите, односно рабовите каде што се спојуваат ѕидот и таванот. Што особено ги интересираат сенките на ѕидовите и радијаторите. Па, ако уште и се движат, забавата е загарантирана“, ја објаснува едукаторката оваа необична фасцинација со радијаторите.
Уживајте во смеењето
Уште една необична работа на која се насмевнува секое бебе е шушкањето, особено пластичните кеси. Кесите им се интересни поради нивната структура и смешниот звук што го испуштаат кога ги допираат.
„Причината поради која некои необични работи ги смируваат бебињата е тесно поврзана со нивниот развој. Тие го сакаат она што можат да го забележат што е можно повеќе, нешто што е контрастно, доволно блиско и доволно мало за да можат да учат со рацете или да го слушаат со своите недоволно развиени тапанчиња“, додава Брчиќ.
