Едни од најчестите прашања кои се поставуваат пред ставање импланти во градите се однесува на можноста за доење, можноста за реализирање на нова бременост по интервенцијата, како и за влијанието на силиконите на новороденчето. Еве одговори на некои од тие прашања.
Како зголемувањето на градите влијае на доењето?
Доење со импланти е можно, особено што во поново време имплантите најчесто се ставаат под мускулите, па практично немаат контакт со млечните жлезди. Способноста за доење главно зависи од развиеноста на млечните жлезди, што нема никаква врска со зголемувањето на градите. Денес се актуелни оперативни методи, кои ја штедат самата млечна жлезда, а со самото тоа и способноста на доење по операцијата на градите. Оперативните методи кои помалку или повеќе ги оштетуваат млечните жлезди, како што е периареоларниот пристап кај зголемување на градите, може да доведе до проблеми со доењето, што на пациентите задолжително треба да им се објасни при изборот на самата интервенција. Практично не постои оправдан страв за доење при интервенцијата на зголемување на градите.
Дали е подобро операција на гради да се направи пред или по бременоста?
Градите се менуваат за време на бременоста, односно стануваат поголеми и доаѓа до растегнување на кожата. По раѓањето на детето, градите може да останат поголеми или да се намалат, што зависи од многу фактори (растегливост на кожата, самата големина на дојките), што секако мора да се земе предвид при планирање на самата бременост, односно операција.
Дали имплантите се штетни за здравјето на детето?
Не постојат докази дека имплантите предизвикаат некакви заболувања, ниту е забележана некаква поврзаност во појавата на болести кај детето кое го дои мајка со импланти. Ниту постои опасност од пукање на силиконските импланти при доење и истекување на силиконите во ткивото на дојката.
Дали постои опасност за пореметување на доењето кај жените кои прават операција за намалување на градите?
Кога се работи за намалување на градите, каде што се отстранува масното ткиво и помала количина на жлезденото ткиво, жените по таквите интервенции може нормално да дојат. Меѓутоа, ако станува збор за големо намалување на градите, каде што се поместуваат и брадавиците и се прави редукција на млечните жлезди и останатото жлездено ткиво, се нарушува способноста за доење, па овие жени не може да дојат по операцијата.
