Научниците од Јужна Кореја тврдат дека карактеристиките на задниот дел од окото можат да бидат поврзани со нарушување на вниманието и хиперактивност (АДХД), невролошко развојно нарушување кое влијае на концентрацијата, контролата на импулсите и нивото на активност.
Користејќи компјутерски модел базиран на вештачка интелигенција за предвидување на нарушувањето, експертскиот тим анализирал слики на мрежница кај 323 деца и адолесценти дијагностицирани со АДХД и 323 деца без дијагноза.
Моделот, за кој е утврдено дека има точност од 96%, открил дека луѓето со АДХД имаат специфични разлики во окото, особено во обликот и шемата на крвните садови. Промените како што се повеќе крвни садови, подебели крвни садови и помали оптички дискови (кои ја контролираат врската помеѓу окото и мозокот) се покажале како можни индикатори за присуство на АДХД.
Промените во окото би можеле да ги одразуваат разликите во мозочната поврзаност поврзана со АДХД, со оглед на тоа што мрежницата е тесно поврзана со мозокот.
Најчести симптоми на АДХД
Група експертски истражувачи од Медицинскиот факултет на Универзитетот Џонсеи во Сеул истакнале дека нивната анализа на мрежницата „покажала потенцијал како неинвазивен биомаркер за рано откривање на АДХД“.
„Важно е да се нагласи дека претходните високо прецизни модели обично користеа различни варијабли кои постепено придонесуваа за разликување на испитаниците. Нашиот пристап ја поедноставува анализата, фокусирајќи се исклучиво на фотографии на мрежницата. Оваа стратегија базирана на еден извор на податоци ја зголемува јасноста и корисноста на нашите модели“, додадоа експертите.
Новите наоди, објавени минатиот месец во списанието Digital Medicine, би можеле да овозможат побрза и попрецизна дијагноза на ова нарушување.
АДХД влијае на милиони луѓе, а најчестите симптоми вклучуваат немир, недостаток на концентрација, заборавеност, тешкотии при следење на упатствата и организирање на времето и импулсивни одлуки.
Во план се понатамошни истражувања
Коментирајќи ја важноста на раното препознавање на симптомите, истражувачите додадоа: „Раното откривање и навремената интервенција можат да го подобрат социјалниот, семејниот и училишниот живот на луѓето со АДХД“.
Сепак, и покрај важноста на резултатите, научниците нагласуваат дека ова е прелиминарна студија, со ограничен број испитаници и возрасна група (просечната возраст на испитаниците била девет години). Тимот сега планира да го прошири истражувањето на поголем број учесници од поширок возрасен опсег, вклучувајќи ги и луѓето со други развојни попречености како што е аутизмот.
