Истражувањата покажуваат дека вежбањето, без разлика дали се работи за тимски или индивидуални спортови, па дури и само излегувањето надвор, нè прави покреативни и повнимателни кога ќе им се вратиме на нашите работни задачи. Исто така, ни помага да ја зајакнеме мускулната меморија, слично како кај мускулите на телото.
Тимските спортови и организирани активности се одлична вежба, но и самостојното и неорганизирано играње се исто така многу важни. Кога не мора да реагираат на надворешни команди и упатства од пријатели или тренери, децата многу подобро ја развиваат својата имагинација
Во истражување кое е направено во 2014 година на Универзитетот во Северен Тексас, истражувачите откриле дека аеробната активност кај децата довела до подобри резултати во читање и на тестовите по математика. Научниците од Универзитетот Илиноис користеле магнетна резонанца и ја мереле големината на мозокот, па откриле дека физички активните деца на девет и десет години имаат поголем хипокампус од неактивните деца на нивна возраст, а исто така постигнале и подобри резултати на тестовите за меморија.
Во текот на истражувањето, професорот по психологија Чарлс Хилман пронашол доказ дека децата кои трчаат и играат по 70 минути дневно покажуваат подобри когнитивни способности од оние кои не го прават тоа.
Зошто вежбањето е од суштинско значење за когнитивните способности?
„Постојат многу различни механизми. Не ги разбираме сите, но еден од основните е дека тоа е одговор на кардиоваскуларните вежби, протокот на крв се зголемува. Крвта пренесува кислород, кој го храни мозочното ткиво. Другиот дел е дека заштитните клетки се зголемуваат за време на вежбањето, а тоа има врска и со меморијата, меѓу другото“, вели Хилман. Дури и основната физичка работа го подобрува функционирањето на мозокот. „Ако би ме замолиле да ви го осмислам совршениот училишен ден, часовите би траеле 45 минути, со паузи од 10 до 15 минути, каде што децата ќе излезат надвор и ќе бидат физички активни“, продолжува тој.
Човечкиот мозок еволуирал за да се интегрира и да реагира на сигналите од сите пет сетила, а не само од видот, што може да објасни зошто кинестетичките и тактилните дразби се поттик за учење. Повторливите, ритмички, мултисензорни активности како што се скокање, прескокнување јаже, танцување и фрлање топка го зајакнуваат телото, а не само умот, помагајќи ни подобро да ги апсорбираме информациите и да ги задржиме подолго. Движењето, особено кога е пријатно, исто така му олеснува на нашиот мозок да ги заврши задачите.
Колку физичка активност им треба на децата?
Насоките за физичка активност на децата се објавени во извештајот на Советодавниот комитет на Министерството за здравство на САД. За деца на возраст од 6 до 17 години, се препорачува секој ден да имаат по еден час умерена до силна активност. Она што се разликува од минатите извештаи се препораките за помалите деца. Децата од градинка на возраст од три до пет години треба да бидат „активни во текот на целиот ден“. Тимските спортови и организирани активности се одлична вежба, но и самостојното и неорганизирано играње се исто така многу важни. Кога не мора да реагираат на надворешни команди и упатства од пријатели или тренери, децата многу подобро ја развиваат својата имагинација. Според неодамнешните истражувања, мечтаењето е знак на интелигенција и канал за многу поголема креативност.
