“Ќерка ми рано почна да има проблеми со афективните респираторни кризи. Кога нешто не и се допаѓаше, престануваше да дише и стануваше виолетова. Таквите реакции се претворија во тантруми”, вели мајката Кристил (34). Според зборовите на оваа мајка, тригодишното девојче покажувало, како што велат психолозите, силен карактер уште од раѓање.
„Со тантрумите без запознаена и порано, ги имаше мојата помала сестра, но тоа не се викаше така, луѓето едноставно велеа дека децата се палави или невоспитани“, се сеќава Кристил.
Како што растело девојчето, родителите увиделе дека ситуацијата излегува од контрола затоа што се појавувале тантруми секогаш кога нешто не и одговарало. Нејзината мајка ја однела на лекарски преглед, кој констатирал дека се е во ред со здравјето на девојчето. Психологот им објаснил дека таа е едноставно тврдоглаво дете на кое му требаат јасни и цврсти граници.
„Денес различно реагираме на нејзините испади на бес. Кога ќе почне, остануваме смирени и не дозволуваме да влеземе во маѓепсан круг со неа. Таа се фрла на подот кога не може да добие нешто или кога не и се допаѓа нешто, а ние продолжуваме да го правиме тоа што сме го правиле претходно или клекнуваме покрај неа во тишина, за да види дека сме таму. Кога ќе се смири, ни кажува што ја налутило и потоа можеме да разговараме за тоа во мир“, објаснува мајката.
Дека правилно пристапуваат кон проблемот потврдува и професорката по психологија Ксенија Р. Бенаковиќ.
„Испадите на гнев често се случуваат на возраст од 2 до 3 години, кога детето интензивно напредува во сите области: моторика, говор, сознание… Станува посигурно во себе и се јавува потреба за независност. Се обидува да се снајде на неговт начин, донесува одлуки и испитува граници на неговите способности и можности“, објаснува психологот.
Родителот треба да остане смирен и да не попушта на поставените правила
Таа советува дека родителот треба да остане смирен, да не попушта на поставените правила и да го игнорира неприфатливото однесување.
„Дајте му на детето ограничен избор да практикува независност, на пример нека избере помеѓу две маици или два вида на појадок. Овој период во развојот на детето е многу стресен за родителите, но е важен за детето бидејќи покажува дека напредува и дека е доволно безбедно и способно за да може да се снајде“, вели психологот.
