Мелиса Вилетс е мајка на три девојчиња, а себеси се смета за многу строга мајка и е горда на тоа. Прочитајте ја нејзината филозофија на родителство:
“Мојата строгост многу повеќе им користи на моите деца, отколку што ги ограничува“
Светот понекогаш може да биде страшно место, а кога сте родител, бескрајната грижа може да ве држи будни цела ноќ. Самото носење на децата на училиште може да ме вознемири ако размислувам што може да се случи кога тие се без мене. Затоа не сакам да им се извинувам на моите деца или на општеството што сум многу строга мајка. Секако, моите деца често се жалат на долгата листа на мои правила, но тоа воопшто не ме загрижува. Знам дека моето прекумерно заштитно однесување е неопходно за да ги држам моите деца безбедни онолку долго колку што можам. Покрај тоа, убедена сум дека мојата строгост многу повеќе им користи на моите деца отколку што ги ограничува.
Кога станува збор за воспитувањето на моите три девојчиња на возраст од четири, седум и девет години – ова се моите четири најголеми правила:
Нема мобилен телефон
Се разбира, не засекогаш. Но, мојата ќерка, која е во четврто одделение во основно училиште, тврди дека е единственото дете во одделението што нема својот мобилен телефон. Во ред. Не ми е интересира што нејзините врсници мислат дека не е кул, бидејќи нема ништо што јас не го добив додека не отидов на факултет. Секако, не планирам да чекам толку долго за да и дозволам да има мобилен телефон, но не гледам потреба за мобилен телефон во моментов. Ако можам да ја воздржам д социјалните мрежи и од потенцијалните лоши влијанија уште некое време, тогаш ќе го направам тоа. Единствената причина зошто треба да имам мобилен телефон е да ме контактира во итни случаи, а мислам дека за тоа постојат и други начини.
Нема играње во домови на деца чии родители не ги познавам
Нема да дозволам родител што не го познавам да го “собере“ моето дете од училиште, ниту пак јас да ги земам моите деца и да ги однесам во домови на луѓе кои не ги познавам. Претпочитам моите деца да си играат со помалку деца отколку да ги оставам во непознати домови и подоцна да се каам ако се случи нешто што не ми се допаѓа. Пред да ме опишете како луда жена, земете предвид дека на почетокот на моето мајчинство дознав за немил настан во кој моето девојче беше принудено да ги соблече панталоните кај нејзиниот нов пријател. Да речеме дека оттогаш не сакам да се извинувам што сум премногу внимателна.
Нема преспивање кај други деца
Сакам да знам дека моите деца се под мојот покрив и дека се безбедни кога одам да спијам. Доколку спиењето не е кај некој кого многу добро го познавам и му верувам на тоа лице, одговорот е „не“ кога моите девојчиња ме прашуваат дали можам да преспијат кај своите пријатели. За среќа, овие прашања не се чести и можеби ќе се чувствувам поудобно со тек на времето. Но, дури и да не биде така, нема причина да се согласам на такво нешто и потоа да се грижам цела ноќ. Ќе има многу време за грижа кога моите девојчиња ќе одат на факултет еден ден.
Нема останување будни до доцна во ноќта
Моите девојчиња знаат дека во нашиот дом одење на спиење значи легнување, со неколку исклучоци. Зошто? Затоа што цврсто верувам дека на моите деца им е потребен сон и нема причина зошто тие да бидат долго будни, уморни, мрзливи и да носат лоши одлуки следниот ден. На крајот на краиштата, на децата им требаат цврсти правила за да растат, а не куп слобода да креираат свои распореди. Исклучок кога дозволувам да си легнам подоцна се семејните одмори. Во сите други случаи, дури и за време на викендите, легнувањето во разумно време е дел од животот кога јас сум ви мајка.
