Анксиозноста е корисна и очекувана појава во одредени развојни периоди. Веќе околу шестиот месец, бебето покажува страв од непознати лица, додека стравот од темница се појавува во третата година од животот на детето. Тука е и стравот од нереални суштества, одвојување од блиски лица или поаѓање на училиште. Подоцна, постои загриженост дали ќе бидеме доволно добри да припаѓаме на некоја група врсници и дали ќе бидеме прифатени. Таквите стравови имаат адаптивен карактер и се целосно очекувани и нормални, оценуваат детските психолози.
Но, ако стравовите се упорни, повторувачки и го попречуваат секојдневниот живот на детето, тогаш станува збор за анксиозни пореметувања, потенцираат стручњаците. Дете кое е исплашено, вознемирено и загрижено, сигурно има проблем кој треба да се реши. Ако родителот смета дека не може сам да му помогне потребно е да побара стручна помош.
ПРЕПОЗНАВАЊЕ
- Анксиозноста може да се препознае по претеран замор, постојана загриженост, раздразливост, пад на концентрацијата, несоница, неможност да се одговори на барањата на училиштето.
- Нападите на паника се појавуваат изненадно и се манифестираат низ забрзана работа на срцето, пулсот, испрекинато дишење, бранови на топлина и студенило и стегање во градите. Често е присутен и страв од некоја лоша здравствена состојба, па и смрт.
