Децата се доста директни и немаат проблем да ни кажат што им е на ум, понекогаш дури и премногу. Меѓутоа, кога е важно и кога нешто ги мачи, работите нема да одат така лесно, а токму тогаш е важно да се препознаат …
Децата се до некоја предучилишна возраст генерално немаат никакви филтри за тоа што ни го кажуваат. Понекогаш посакуваме толку многу да ги имаат и да не мораме да ја слушаме секоја работа што ќе им падне на памет. Сакаме понекогаш и да не мора да го слушаме секој детал што воопшто не би сакале да го знаеме. А знаеме колку децата можат да бидат опширни и детални – особено кога тоа е нешто што, хм, одвратно, на пример.
Но, тогаш доаѓаат во некои години – не постари, туку некаде околу времето кога почнуваат на училиште, на пример – и децата некако како да престануваат да споделуваат сè. А нам токму тогаш ни станува важно да знаеме сè. Тогаш некако се навикнуваме да не ни кажуваат сè, а со текот на времето дури и се чини дека малку престануваме да слушаме.
Почетокот на училиште, на пример, е време кога децата сакаат да ни кажат многу, но не секогаш знаат како. Ако нешто им пречи премногу, потребно им е време да ни пријдат, а потоа да започнат разговор, односно да ни го свртат вниманието кон себе, па дури потоа да кажат се што ги мачи. Ако во моментот не се чувствуваат доволно сигурно, можеби на крајот нема ни да кажат што ги мачи.
Овие реченици се издвоени од експертите за детско ментално здравје како реченици кои никогаш не треба да се игнорираат доколку ги слушнеме од устата на децата.
- Сакам да зборам со тебе.
- Морам нешто да споделам со тебе.
- Имаш ли време за…
- Дали би ме сакал без разлика на се?
Кога ќе слушнете една од овие реченици, во овие случаи внимателно слушајте го вашето дете, заблагодарете му што го споделило тоа со вас и потврдете ја вашата љубов кон него.
Секако, може да се случи кога ќе ви пријде, да немате време или да не ви е згодно да разговарате. Ако ви пријде во време кога не можете да зборувате, погрижете се детето да знае дека тоа што има да го каже е важно за вас. Погледнете го детето во очи и кажете: „Те слушам и сакам да слушнам повеќе. Можеме ли да почекаме 20 минути додека не завршам на телефонот со … тогаш можеме да седнеме и да го имаме целото време што ти треба за да разговараме и да слушнам што те мачи“.
