♦♦♦♦♦♦♦
„Последниот пат“ е убава и трогателна поема, напишана од непознат автор, за родителството и минливата природа на времето. Песната е напишана од гледна точка на една мајка, како молба да го цениме секој момент и фаза на живот, како што доаѓа и си оди.
Започнува со сеќавањето на непроспиените ноќи и денови „полни со хранење и грчеви во стомачето, менување на пелени и плачење“ кои доаѓаат во раните фази на родителството со пристигнување на новороденчето во домот. Авторот објаснува дека, иако таа фаза можеби изгледа како бесконечна, тоа се денови кои минуваат многу брзо. „Ќе дојде време кога ќе го нахраниш твоето бебе за последен пат…“
Поемата продолжува да ги разгледува различните фази на родителството, од самиот почеток – хранење на новороденчето, па се до моментот кога вашето дете „ќе побара само да ја помине (училишната) порта“
Пораката е едноставна: не дозволувајте ниту еден момент да помине, ниту една фаза од животот побрзо да заврши, затоа што пред и да сфатите – ќе ги правите сиве овие работи за последен пат.
Прочитајте ја целата поема подолу.
ПОСЛЕДНИОТ ПАТ
– непознат автор –
„Од моментот кога ќе го држите вашето бебе во раце, вие никогаш нема да бидете исти.
Можеби ќе копнеете по она што сте биле порано,
кога имавте слобода и време, и ништо особено за кое требаше да се грижите…
Но, наместо тоа, ќе дознаете што е умор, а вашите денови ќе се претворат во денови кои изгледаат сосема исто…
Исполнети со хранење и грчеви во стомачето,
менување на пелени и плачење,
цимолење и борење,
дремки или недостаток на дремки.
Тоа можеби ќе ви изгледа како бесконечен циклус.
Но, не заборавајте…
Постои последен пат за сè…
Ќе дојде време кога ќе го нахраните вашето бебе за последен пат…
Ќе заспијат на вашите гради после долгиот ден
и тоа ќе биде последен пат да го држите вашето бебе додека спие…
Еден ден ќе ги носите на колкот, а потоа ќе ги спуштите,
и никогаш повеќе нема да ги подигнете на истиот начин…
Ќе ја миете нивната коса во топла бања за последен пат,
и оттогаш тие ќе сакаат да се капат сами…
Ќе ја држат вашата рака додека ја минувате улицата,
потоа никогаш повеќе нема да го побараат тоа…
Ќе влезат на прсти среде ноќ во вашата соба да ве гушнат бидејќи имале лош сон,
и тоа ќе биде последната вечер да ве разбудат на овој начин и повторно да ги вратите назад на спиење…
Едно попладне ќе ја пеете нивната омилена песна „The wheels on the bus“,
и тоа ќе биде последен пат кога ќе ја пеете таа мелодија…
Ќе ве бакнат за збогум пред училишната порта,
и следниот ден ќе ја поминат портата сами…
Ќе ja прочитате последната приказна пред спиење и ќе го избришете нивното слатко лице за последен пат…
Ќе дотрчаат до вас со кренати раце за последен пат.
Вистината е, вие нема ни да знаете дека е последен пат, се додека не ги снема овие моменти.
Дури и тогаш ќе ви треба време за да го сфатите тоа.
Па додека живеете во овие моменти, запомнете дека се само толку и кога ќе ги снема, ќе чезнеете само за уште еден таков ден.
За последен пат“. ✨
