Имајќи предвид колку време родителите поминуваат во одржување на хигиената и грижата за гениталната регија на своето бебе при менувањето пелени и бањањето, разбирливо е да се запрашаат дали сè е во ред. Во продолжение прочитајте за некои од најчестите генитални состојби кои можат да се појават кај бебињата.
НЕСПУШТЕНИ ТЕСТИСИ
Тестисите се развиваат во абдоменот и се спуштаат во скротумот во последните недели пред раѓањето или кратко по него. Понекогаш, еден или двата тестиса не се спуштаат – состојба позната како „неспуштени тестиси“.
Понекогаш тестисите се спуштаат, но ингвиналниот канал (преминот помеѓу стомакот и препоните) не се затвора целосно, па тестисите можат да се движат напред–назад помеѓу стомакот и скротумот – состојба наречена ретрактилни тестиси, објаснува д-р Вилијам Рајнер, професор по педијатриска урологија на Универзитетот во Оклахома, САД.
Неспуштен тестис се јавува кај приближно 1 од 100 машки новороденчиња и е почест кај предвремено родени бебиња. Во повеќето случаи, тестисите се спуштаат во првите 6 до 12 месеци по раѓањето. Доколку тоа не се случи, педијатарот може да препорача хормонска терапија или хируршка интервенција.
ИНГВИНАЛНА ХЕРНИЈА
Ингвиналната хернија се јавува кога дел од абдоминалното ткиво, најчесто јамка од цревата, се протиснува низ ингвиналниот канал — природен отвор помеѓу стомакот и препоните, предизвикувајќи безболна испакнатина што можете да ја забележите при менување пелени или кога бебето плаче, објаснува д-р Викторија Роџерс Мекевој, асистент по педијатрија на Харвард Медикал Скул.
Ингвиналните хернии можат да се појават на која било возраст и се почести кај машките бебиња. Вашето бебе ќе треба да се подложи на мала хируршка интервенција за да се затвори отворениот премин, со цел да се избегне развој на стегната хернија, состојба која настанува кога дел од цревната содржина се заглавува во каналот и го прекинува дотокот на крв до тој дел од цревото, вели д-р Мекевој.
Кај бебињата, често единствен симптом на инфекција на уринарниот тракт е необјаснета висока температура. Може да има и непријатен мирис на урината, необјаснета раздразливост, слаб апетит или повраќање. Ако се сомневате, веднаш консултирајте лекар
Во таков случај, испакнатината ќе изгледа отечена, ќе биде тврда и ќе предизвика силна болка, а бебето може да повраќа, да плаче неутешно, да јаде слабо или да има треска. Ова е итна состојба и бара веднаш да го однесете детето во болница.
ХИДРОЦЕЛА
Хидроцелата е уште еден проблем поврзан со ингвиналниот канал, но овој ги засега само машките новороденчиња. „Кога ингвиналниот канал кај момче не се затвора, течност од абдоменот може да се насобере во скроталната кеса,“ вели д-р Стивен Тененбаум, педијатриски уролог во Медицинскиот центар Хакенсак во Њу Џерси. Тоа не е болно, но тестисите на вашето бебе може да изгледаат отечени.
Хидроцелата има сличен ризик како и хернијата, па ако не исчезне спонтано, по првиот роденден се препорачува хируршко отстранување на течноста и затворање на отворот.
ИНФЕКЦИЈА НА УРИНАРНИОТ ТРАКТ
Инфекцијата на уринарниот тракт претставува прекумерен раст на бактерии во уринарниот систем. Во првата година од животот, почеста е кај машки бебиња, особено кај необрежани, бидејќи кожичката може да задржи бактерии. Но, и женските бебиња можат да добијат инфекција на уринарниот тракт, бидејќи уретрата е блиску до анусот во женската анатомија.
Кај бебињата, често единствен симптом на инфекција на уринарниот тракт е необјаснета висока температура. Може да има и непријатен мирис на урината, необјаснета раздразливост, слаб апетит или повраќање. Ако се сомневате, веднаш консултирајте лекар.
Доколку не се лекува, инфекцијата на уринарниот тракт може да доведе до бубрежна инфекција и трајно оштетување на бубрезите. Најчесто се лекува со антибиотик во траење од околу 10 дена, објаснува д-р Мекевој.
ЛАБИЈАЛНИ АДХЕЗИИ
Преклопите на кожата пред вагината, познати како лабии, понекогаш може да се спојат меѓусебно. Ова спојување може да се случи кога кожата ќе стане иритирана или воспалена (можеби како резултат на сериозен осип од пелени), вели д-р Моник Регар, педијатриски гинеколог при Boston Children’s Health Physicians во Saw Mill, округ Вестчестер, Њујорк.
Адхезиите може да варираат по големина, ретко се болни и обично не го попречуваат мокрењето. Во повеќето случаи не е потребен третман и состојбата исчезнува сама по себе со почетокот на пубертетот, кога се зголемува производството на естроген.
Доколку адхезиите предизвикуваат проблеми со мокрење или чести инфекции, педијатарот може да препорача крем со стероиди или естроген, а ретко и хируршка интервенција.
АДХЕЗИИ НА ПЕНИСОТ
Адхезиите на пенисот се можна компликација по обрежувањето (циркумцизија). Секогаш кога се сече телесно ткиво, рабовите можат да се залепат за околните области. По хируршко отстранување на кожичката, нетретираните области на лабава кожичка можат да се залепат за главата на пенисот. Ова може да изгледа како тенок слој кожа што го покрива врвот, или како бебето воопшто да не било обрежано.
Адхезиите на пенисот се обично безболни и со растот на пенисот самостојно се одвојуваат, па најчесто не се потребни мерки, објаснува д-р Мекевој. Ако адхезиите се пообемни, лекарот може да препише благ стероиден крем.
