Научниците одамна тврдат дека жените живеат подолго од своите репродуктивни години за да ги зголемат шансите за преживување на своите внуци.
Се вели дека внуците се најголема радост во животот, а сега постои и прва студија која ја истражила мозочната функција кај бабите и покажала дека тие емотивно се повеќе врзани за своите внуци отколку за своите синови или ќерки.
Од 1960-тите години па наваму, истражувачите тврдат дека една од причините зошто жените обично живеат децении по нивните репродуктивни години е тоа што со тоа ги зголемуваат шансите за преживување на нивните внуци, преку физичката поддршка што често ја даваат. Оваа теорија е позната како „хипотеза за бабите“. Неодамнешните докази сугерираат дека благосостојбата и образовниот успех на децата се зголемени со присуството на бабите и дедовците кои се ангажираат околу нив.
За подобро да ја разберат биолошката позадина на оваа поврзаност, антрополозите избрале 50 жени со најмалку еден биолошки внук на возраст помеѓу 3 до 12 години и користеле магнетна резонанца за скенирање на мозокот на бабите додека гледаат фотографии од внуците, нивните деца, како и деца и возрасни со кои не се роднински поврзани.
“Она што навистина отскокнува е активирањето на делови од мозокот кои се поврзани со емоционалната емпатија. Ова сугерира дека бабите се водат од она што го чувствуваат нивните внуци кога комуницираат со нив. Ако нивните внуци се смеат, тие ја чувствуваат нивната радост. Ако внуците плачат, тие ја чувствуваат нивната болка и вознемиреност“.
Претходно, научниците направиле слична вежба со татковци додека гледале слики од нивните деца. Активноста забележана кај бабите во просек била посилна отколку кај татковците – иако имало татковци кои имале иста активност во тие делови на мозокот.
Од друга страна, кога бабите гледале фотографии од нивните возрасни деца, би се активирале малку различни делови од мозокот: оние поврзани со когнитивната емпатија. Ова може да укаже дека тие се обидувале когнитивно да го разберат своето возрасно дете, а не да искусат подиректна емоционална поврзаност. Емоционална емпатија е кога можете да почувствувате што чувствува некој друг, а когнитивната емпатија е кога на когнитивно ниво разбирате што чувствува некој друг и зошто.
Резултатите од ова истражување ја поддржуваат идејата дека можеби постои глобален систем за грижа за деца во мозокот кој се активира кај мајките (испитани во одвоена студија), татковците и бабите. Научниците сега се надеваат дека ќе спроведат студија и на дедовците и другите кои се грижат за децата, со цел да направат споредба.
