Веројатно барем еднаш сте се запрашале од која возраст децата почнуваат да го помнат своето детство. Повеќето родители знаат дека убавите спомени од детството се многу важна основа за понатамошен живот, а има и такви кои пропуштаат да направат убави спомени со најмалите, мислејќи дека тие на тоа секако нема да се сеќаваат.
Сепак, имајте на ум дека создавањето спомени со децата е секогаш добра инвестиција, но и дека тоа не мора нужно да биде инвестиција во финансиска смисла – за дете, семејно гледање филм со пуканки или таканаречена забава во пижами парти како и патување, ќе бидат исто толку убав спомен.
Кога станува збор за тоа кога децата почнуваат да се сеќаваат на своето детство, постои поедноставена теорија дека тоа е околу тригодишна возраст, но тоа е малку премногу поедноставено.
Судејќи според зборовите на експертите за детска меморија, вашето дете веројатно нема да се сеќава јасно што правело на двегодишна возраст, но тоа ќе го задржи како некој друг вид спомени кои траат цел живот.
Децата паметат поинаку од возрасните
Возрасните може да кажат во разговор: „Се сеќавате ли на тој одличен ресторан во кој отидовме на меден месец?“, а според професорката по психологија д-р Нора Њукомб од Универзитетот „Темпл“, меморијата е многу повеќе од ментални слики.
Таа истакнува дека сеќавањата можат да се поделат на експлицитни и имплицитни. И двата вида припаѓаат на долгорочни сеќавања, се развиваат веќе во раното детство, а еве како се разликуваат:
Експлицитно помнење – бара свесна меморија која најчесто е поврзана со времето и местото, тоа е нешто како автобиографска меморија.
Имплицитна помнење – не станува збор за сеќавање на конкретен настан, туку за еден вид несвесна, емоционална меморија.
Значи, сеќавањето на децата за палачинките што им ги подготвувате во сабота е експлицитно, но топлината, атмосферата што ја поврзуваат со овој настан е имплицитно сеќавање.
