Воспитувањето на децата во 70-тите години од минатиот век значително се разликувало од денешното. Родителите, често и без да бидат свесни за тоа, применувале методи кои ги правеле децата поотпорни и поспремни за животот. Не ги поштедувале од домашни обврски, туку ги поттикнувале да развиваат практични вештини неопходни за самостоен живот. Ги учеле на значењето на семејството, соработката и почитувањето, давајќи им емоционални и социјални алатки потребни за успех во животот.
Поправи, не фрлај
Во 70-тите било нормално расипаните работи да се поправаат, а облеката да се крпи наместо веднаш да се заменува. Децата така учеле да бидат снаодливи и креативни. Подоцна, овие вештини ги претвориле во свесни возрасни кои ја разбираат вредноста на одржливоста и рационалното користење на ресурсите.
Дисциплина преку домашни обврски
Децата редовно учествувале во домашните обврски, што им помогнало да развијат дисциплина и работна етика. Истражување спроведено на Харвард покажало дека децата со редовни задолженија подоцна израснуваат во поуспешни и попродуктивни возрасни лица, кои истовремено се и поотпорни на животните предизвици.
Учење емоционална отпорност
Родителите не се двоумеле да им дозволат на децата да се соочат со последиците од своите постапки. Иако тоа понекогаш било непријатно, на тој начин децата учеле подобро да ги разбираат и да ги регулираат сопствените емоции. Истражување од Универзитетот Стенфорд покажало дека децата на кои родителите им дозволуваат самостојно да решаваат проблеми полесно го контролираат своето однесување. Токму соочувањето со последиците ја градело емоционалната отпорност неопходна за животот.
Развивање работна етика од мали нозе
Децата биле поттикнувани уште за време на школувањето да најдат мали работи или хобија, со цел да ја разберат врската меѓу трудот и резултатите. Според истражување на Институтот за политики за вработување, младите кои работеле паралелно со училиштето, подоцна имале повисоки примања и пократки периоди на невработеност. Раната изградба на работна етика често водела кон поголем професионален успех.
Лекции за почитување
Пристојното однесување и манирите биле високо на листата на приоритети. Родителите знаеле дека така воспитуваат деца кои ги почитуваат другите, водејќи се по златното правило – однесувај се кон другите онака како што сакаш тие да се однесуваат кон тебе. Учењето почит од најрана возраст е темел за градење квалитетни односи и посреќен живот во зрелата доба.
Поттикнување самостојност
Во времето кога околината се сметала за побезбедна, децата имале повеќе слобода за игра надвор без постојан родителски надзор. Тоа им овозможувало да развијат чувство на одговорност и да станат понезависни. Извештај на Детската болница C.S. Mott при Универзитетот во Мичиген потврдува дека слободата ја поттикнува самостојноста, самодовербата, отпорноста и способноста за решавање проблеми.
Важноста на тимскиот дух
Занимавањето со тимски спортови било многу популарно и силно поттикнувано. Преку ваквите активности децата развивале важни социјални вештини. Истражувањата покажуваат дека учеството во групни активности позитивно влијае врз емоционалниот развој и комуникациските способности. Децата учеле да соработуваат и конструктивно да ги решаваат конфликтите, вештини кои подоцна им користеле во животот.
Семејството на прво место
Заедничките вечери, излети и семејни дружења биле приоритет. Родителите инсистирале на квалитетно време поминато со семејството, со што кај децата го зацврстувале чувството за неговата важност. Истражувањата покажуваат дека децата кои растат во таква средина се чувствуваат поддржано, што позитивно влијае врз нивното ментално здравје и во возрасната доба, како и врз начинот на кој ги градат сопствените семејни односи.
Храброст за преземање ризик
Родителите ја разбирале важноста децата да научат да ја разликуваат вистинската опасност од стравот. Преку таканаречената „ризична игра“, децата развивале храброст, креативност и спонтаност. Учеле како да ги проценат ситуациите и да преземаат промислени ризици, што е клучно за личниот раст и развој.
Почитување на она што се има
Децата биле учени да не расфрлаат непотребно – преку изработка, градинарство или поправки. На овој начин, тие научиле да ја ценат вредноста на работата и на работите што ги поседуваат. Истражувањата покажуваат дека децата воспитани на овој начин стануваат возрасни кои практикуваат одржливост, свесни за нејзината еколошка и финансиска важност. Иако можеби не го сфатиле тоа, родителите во 70-тите години создавале силни и отпорни луѓе преку ова воспитување, пишува хрватски Индекс.
