Да се воспитува и одгледува дете кое не се откажува пред предизвиците, знае како да се справи со неуспехот и верува во себе е цел на многу родители. Иако различни фактори играат улога, стилот на родителство има клучно влијание врз развојот на отпорноста и упорноста кај децата. Психолозите нагласуваат дека ваквите особини не се развиваат преку ноќ, туку се поттикнуваат преку секојдневни навики кои им даваат простор на децата да учат, да прават грешки и да растат. Овие се навиките што родителите на силни, отпорни и упорни деца често ги практикуваат.
- Го охрабруваат трудот повеќе отколку резултатот
Родителите кои одгледуваат упорни деца го фалат трудот, упорноста и начинот на размислување повеќе отколку оценките или успесите. Ова испраќа порака дека вреди да се проба, дури и кога работите не одат совршено. Експертите велат дека децата кои слушаат „Горд/а сум на твојот труд“ имаат поголема веројатност да развијат мотивација и не се откажуваат лесно.
- Не ги спасуваат од секоја грешка
Наместо веднаш да скокнат и да ги решаваат проблемите за своето дете, овие родители остануваат присутни, но му дозволуваат на своето дете само да се справи со последиците. На овој начин, децата учат дека правењето грешки е дел од процесот и развиваат отпорност. Толеранцијата кон неуспехот води кон поголема емоционална сила во зрелоста.
- Ги учат како да се справат со емоциите
Силните деца не се оние кои не покажуваат емоции, туку оние кои знаат како да ги препознаат и изразат. Родителите кои зборуваат за чувствата, ги именуваат и не ги минимизираат грижите на своите деца создаваат основа за емоционална отпорност. Ова им помага на децата да останат смирени дури и кога работите се тешки.
- Имаат јасни, но флексибилни правила
Доследноста во границите им дава на децата чувство на сигурност, но родителите кои одгледуваат силни деца исто така знаат кога да попуштат, да слушаат и да преговараат. Таквиот пристап развива чувство на одговорност кај децата и ги учи да донесуваат независни одлуки, што придонесува за посилна внатрешна сила.
- Покажуваат верба во своето дете дури и кога е тешко
Една од најважните навики е постојано да покажуваат доверба во способностите на своето дете. Кога родителот ќе каже: „Знам дека можеш да го направиш тоа“, детето се сеќава на тоа. Различни психолози и терапевти истакнуваат дека токму оваа постојана поддршка создава внатрешен глас што ги следи децата дури и кога ќе пораснат – глас што им кажува дека вреди да се обидат повторно.
