Познатиот руска психолог и семеен психотерапевт Јулија Борисовна Гипенрајтер е автор на бројни книги за родителството, а своевремено била и професор по општа психологија на познатиот универзитет Ломоносов во Москва. Ова се нејзините 15 правила за воспитување.
- Прифатете го детето безусловно. Тоа не значи да го сакате затоа што е убаво, паметно, одличен ученик, им помаг на другите итн., туку да го сакате само затоа што постои.
- Не мешајте во она што детето го прави ако не побара помош. Со тоа му порачувате: “Сè е во ред со тебе. Секако дека ќе се снајдеш!”.
- Ако на детето му е тешко и е подготвено да ја прифати вашата помош, секако помогнете му. Притоа, преземете го само она што детето не може да го направи само, а останатото нека го направи само. Како усвојува нови работи, постепено дозволете му да прави сè самостојно.
- Детето утре ќе го прави само она што го правело денес со мама или тато, и тоа токму затоа што го правели со мама или тато. Сè што правиме заедно со детето станува златна резерва за детето, негов потенцијал за блиска иднина.
- Полека, но сигурно, тргнете ја грижата и одговорноста за личните работи на вашето дете и препуштете му ги на него/неа.
- Личноста и способностите на детето се развиваат само во полето што го избрало затоа што сакало и затоа што го интересира.
- Не постои ситуација во која е во ред да се удри дете.
- Можете да изразите незадоволство за однесувањето на детето, но не и за самото дете. Можете да ги осудите постапките на детето, но не и чувствата на детето, колку и да се непожелни или неприфатливи. Незадоволството од постапките на детето не смее да биде систематско, во спротивно се претвора во детска мака.
- Прегрнувајте го вашето дете неколку пати на ден: четири прегратки се потребни за да преживее, а најмалку осум прегратки дневно за добро расположение. И ова се однесува не само за децата, туку и за возрасните.
- Осмислете неколку активности или задачи што ќе ги правите со детето. Нека дел од тоа стане ритуал, оставете го детето да го очекува, знаејќи дека тоа сигурно ќе го правите, дури и ако направи нешто лошо.
- Најдобра казна за детето е да му се ускрати нешто убаво, а не да му се направи нешто грдо.
- На децата им треба многу повеќе движење, истражување на предмети, тестирање на силата. Да им сез забрани такво нешто е исто како да се прегради надојдена река. Погрижете се протокот да биде пријатен, а коритото безбедно.
- На децата не само што им треба ред и правила на однесување, туку и ги сакаат и очекуваат. Ова им олеснува да го разберат животот и да се снаоѓаат во него, тоа им дава чувство на сигурност.
- Детето е среќно кога ги разбираме неговите потреби. Детето ги истражува своите можности и полека ги поместува границите. Кога е мало, сака да се качи на што повисоко дрво, кога е малку постаро, сака да побегне со другарите во туѓ двор, а потоа да се врати дома подоцна од вообичаено. Многу зависи од тоа како се однесуваат родителите. Прописите и забраните не функционираат.
- Прво, бидете сигурни дека она што сакате да го промените кај вашето дете не е она што сакате да го промените кај себе.
