Одвикнувањето од пелени кај децата се разликува од земја до земја, од култура до култура. Еве како родителите од другите делови на светот се справуваат со тоа и дали можеме да научиме нешто од нив:
САД
Гледајќи го остатокот од светот, американските родители доста доцна почнуваат со одвикнување од пелени. Најчесто тоа е помеѓу втората и четвртата година од животот на детето. Тогаш, велат психолозите, веруваат дека нивното дете е емотивно доволно зрело за да се ослободи од пелените.
Американските родители ја користат сета можна и достапна помош за време на процесот на тргање на пелени. Има сликовници, цртани, гаќички на влечење, специјални пелени, посебни нокшири, мали тоалетни даски и многу охрабрувања.
РУСИЈА
Во Русија, родителите почнуваат да ги вадат пелените од околу 6-месечна возраст или кога бебето може самостојно да седи. Откако ќе дојдат во соодветна возрасна фаза, нивните родители по оброкот или консумирањето течности ги држат над нокшир за да го елиминираат „вишокот“.
АРГЕНТИНА
Аргентинците главно користат западни методи на одвикнување, но тие се многу порелаксирани околу тоа и многу помалку зборуваат за тоа. За разлика од Американците, тие не се оптоваруваат дали детето ќе најде тоалет кога надвор ќе ги фати потреба за нужда, туку ќе го остават детето да го направи тоа некаде на отворено, што на Американците не би им паднало на памет.
КИНА
Во руралните делови на Кина каде што родителите не можат да си дозволат пелени за еднократна употреба, тие ќе користат ќебиња и ткаенини како помош за време на транзиција на нокшир.
Кога децата ќе проодат, а често и многу порано, ќе ги облечат во панталони кои може да се откопчаат во препоните за да можат децата непречено да вршат нужда. Кинеските родители потоа ќе го стават детето во чучната положба и ќе испуштат звук кој имитира звук при мокрењето, што би требало да го поттикне детето да го направи своето. По некое време, децата таквиот звук почнуваат да го доживуваат како наредба за вршење нужда.
