Децата треба да уживаат во своето детство, но за жал од една или друга причина не е секогаш така. Повеќето луѓе во зрелоста имаат некои помали или поголеми трауми кои ги влечат од детството, па не е лошо да имате на ум кои работи оставаат трајни емотивни лузни кај децата и да се обидете да ги избегнувате кај вашите малечки.
Зошто раните од детството го обележуваат човекот?
Колку и да се трудат родителите да бидат најдобри, понекогаш грешат, честопати несвесно и не насетуваат колкави лузни тоа остава на детето. Еве како и зошто следните ситуации оставаат трага кај децата – понижување, чувство на напуштеност, неправда, предавство, чувство дека се „товар“, занемарување на емоциите, „одземање“ на детството и недостаток на родителска наклонетост и внимание.
1. Понижување од страна на родителите
Секој пат кога ќе му кажете на вашето дете работи како: „Еј, навистина си смотан/а“ или „Не биди толку несмасен/а“, вие го понижувате. А дете кого понижуваат сопствените родители добива трауми и расте со недостаток на самодоверба.Едноставно е – ако луѓето кои детето најмногу ги сака и им верува постојано нешто критикуваат и ја истакнуваат секоја мана, се што не прави добро, невозможно е тоа дете да има добро мислење за себе.
2. Отсуство на родителите
Ова не се мисли нужно на буквално напуштање на детето, но и кога детето чувствува дека родителите не се тука, иако физички можеби се. Тоа кај детето создава празнина и низа стравови со кои ќе се бори до крајот на животот, а меѓу другото најчесто резултира со проблем со воспоставување стабилни односи во зрелоста.
3. Неправда и нееднаквост меѓу браќата и сестрите
За мало дете, старо две-три години, неправдата е веројатно сè друго освен задоволување на неговите потреби и желби. Но, родителите треба да се потрудат објективно да гледаат на работите, па во таа смисла да речеме, не го опсипуваат едното дете со подароци, а на другото да не купуваат ништо, едно да казнуваат, а друго во иста ситуација да не казнуваат итн. .
Значи, важно е родителите да се однесуваат кон своите деца на ист начин, а не да издвојуваат едно од останатите.
4. Предавство од страна на родителите
Понекогаш родителите некои свои ветувања не ги исполнуваат затоа што ги сметаат за безначајни или можеби дури и забораваат на нив. Но, детето тоа нема да го заборави и голема е веројатноста повеќе да нема да ви верува бидејќи ќе се чувствува изневерено доколку не ги исполните ветувањата. Дете кое има ваков вид на траума во зрелоста, најверојатно нема да има доверба во други.
5. Чувството дека детето е „товар“
И оваа емоционална траума остава големи последици за самопочитувањето на детето. Ако мама и тато постојано зборуваат за детето како тоа да е некој вид на пречка во нивниот живот, на крајот тоа навистина ќе поверува во тоа. Ќе чувствува како возрасните да не го сакаат такво какво што е, ќе биде отфрлено, а во зрелоста најверојатно ќе има големи потешкотии во изразувањето на емоциите.
6. Занемарување на емоциите
„Не плачи за глупости“ или „Не се лути поради глупави работи“ му нанесуваат повеќе штета на детето отколку што мислите. Со поткопување на неговите емоции на овој начин, индиректно забранувајќи му да плаче, да чувствува лутина, страв, тага, ја нарушувате неговата емоционална интелигенција. Децата кои се соочуваат со вакво однесување во детството често не знаат како да управуваат со своите емоции кога се постари бидејќи тоа не го научиле како деца.
7. Одземање на детството
Децата треба да имаат и свои одговорности, но некои родители претеруваат во тоа и на децата им наметнуваат обврски на возрасни. Така, на пример, некои деца мораат малтене да ги воспитуваат своите помали браќа и сестри, нивните родители ги принудуваат да работат многу рано, ги притискаат да имаат најдобри резултати во се… Децата кои растат во такви околности созреваат пред своето време и се лишени од детството, што им создава фрустрации, поради што во зрелата возраст генерално имаат недостаток на самодоверба, а во некои случаи и чувство на разочарување во животот.
8. Недостаток на наклонетост
Слично на чувството кое се јавува поради отсуство на родителите, кога мама и тато не покажуваат љубов и наклонетост кон детето, голема е веројатноста тоа подоцна да има проблем да ги покаже своите емоции. Недостигот на родителска наклонетост го поништува чувството на наклонетост на детето кон другите, како и неговото сочувство.
