Детскиот психолог Рим Рауда открива девет клучни работи кои родителите можат да ги прават за нивните деца да развијат извонредни социјални вештини – корисни и во детството и во зрелата возраст. По проучување на повеќе од 200 деца, таа заклучила дека родителите често се фокусираат на помалку важни работи, како на пример постојаното повторување на „те молам“ и „благодарам“, додека ги занемаруваат посуптилните методи кои уште од најрана возраст градат самодоверба и социјални способности.
Отворено зборуваат за чувства
Кога родителите искрено зборуваат за сопствените емоции и му даваат на детето зборови со кои може да ги опише своите чувства, тоа полесно ќе научи како да ги регулира сопствените емоции и да ги препознае емоциите кај другите. Децата кои ги гледаат родителите како смирено се справуваат со тешки моменти, поретко ќе реагираат бурно кога нешто нема да оди според планот.
Покажуваат емпатија
Децата внимателно ги набљудуваат односите на родителите со другите. Ако гледаат љубезност и почит, ќе го прифатат тоа однесување како свое. Едноставни гестови, како држење врата или искрен комплимент, остават длабока трага и се пренесуваат во нивните сопствени интеракции.
Ги учат како да поправат однос по расправија
Способноста за одржување здрави односи зависи од тоа дали детето знае да отвори дијалог за чувствата и да прифати дека не секогаш е во право. Според Рим, оваа вештина е „клучна за развој на разумни и емоционално зрели возрасни“.
Поттикнуваат автентична самодоверба
Дозволувањето на детето самостојно да заврши задача, дури и ако направи грешка, гради вистинска самодоверба. „Кога тоа е проследено со охрабрување како ‘Ми се допаѓа што не се откажа’, детето се чувствува способно и поврзано, без притисок да биде совршено“, објаснува психологинјата.
Им помагаат да ги препознаваат социјалните сигнали
Родители кои укажуваат на суптилни промени во однесувањето кај другите и објаснуваат зошто се случуваат, им помагаат на децата да развијат социјална свесност. „Овие микро-лекции создаваат емоционално интелигентни возрасни“, нагласува Рим.
Ги потврдуваат чувствата на детето
Наместо да ги минимизираат емоциите, важно е да ги потврдат. Прашања како „Што се случи денес што те вознемири?“ градат доверба и му покажуваат на детето дека неговиот внатрешен свет е важен. Со тоа се избегнуваат изрази како „Не е тоа ништо страшно“.
Им дозволуваат самите да ги решаваат конфликтите
Конфликтите се дел од животот, и родителите не можат секогаш да интервенираат. Според Рим, најдоброто учење се случува кога родителите му дозволуваат на детето само да најде решение, наместо веднаш да се вмешаат.
Грешките ги гледаат како можност за учење
Грешките се природен дел од растењето и важна можност за развој на одговорност. Родителите треба да му помогнат на детето да ја препознае грешката и да ја поправи – но без критика и срамење.
Повеќе слушаат, помалку „предаваат“
Децата не реагираат добро на предавања. Кога родителите практикуваат активно слушање, ги учат децата како изгледа почит и внимание. „Добри социјални вештини произлегуваат од поврзаност и емоционална сигурност, а со рана вежба правите вашето дете да порасне во емпатична личност подготвена за вистински односи“, заклучува психологот.
