Студиите покажуваат дека физичкото казнување на децата е неефикасно и штетно. Една нова студија објавена во „Journal of Pediatrics“ открива дека децата кои биле физички казнувани имаат слични проблеми во однесувањето како и запоставуваните и злоупотребувани деца. Затоа експертите повикуваат на промени.
Во моментов, повеќето закони ја дефинираат злоупотребата само како удар што остава трага врз телото на детето
„Ако шамарот не е физичко малтретирање, како да го дефинираме? Прашањето што треба да го разгледаме кога зборуваме за тепањето е, како треба да го дефинираме удирањето кое е во ред“, објаснува д-р Џули Ма, водечки истражувач и доцент за социјална работа на Универзитетот Мичиген-Флинт.
Џули и нејзиниот тим започнале истражување за да ги разберат ефектите од тепањето во споредба со неповолните искуства од детството или формите на ACE (неповолно искуство од детството). Според дефиницијата на Центарот за контрола и превенција на болести, ACE е форма на злоупотреба на деца и вклучува физичко малтретирање, занемарување и изложеност на семејно насилство и злоупотреба на опојни дроги. Познато е дека ја зголемува веројатноста детето да стане насилник, да се дрогира или да страда од ментални проблеми.
Ако физичкото дисциплинирање не остава траги или модринки, тогаш тоа не се смета за злоупотреба. Но, треба да се знае дека физичкото казнување не остава секогаш трага на телото, но има и тоа како сериозни ефекти врз детскиот ум, истакнуваат експертите
За да го тестираат ефектот на ACE во споредба со физичкото казнување, истражувачите споредиле податоци од повеќе од 2.000 семејства собрани во претходно објавена студија. Потоа тие ги споредиле пријавените проблематични однесувања на деца чии родители биле пријавени за форма на ACE злоупотреба и оние кои пријавиле само физичко казнување на детето.
„Дури и откако контролиравме што се случува во смисла на ACE, тепањето беше предиктор за агресивното однесување на децата“, вели Ма.
Експертите заклучуваат дека ова треба да доведе до промена на законската дефиниција за злоупотреба. Во моментов, повеќето закони ја дефинираат злоупотребата само како удар што остава трага врз телото на детето.
„Ако физичкото дисциплинирање не остава траги или модринки, тогаш тоа не се смета за злоупотреба. Но, треба да се знае дека физичкото казнување не остава секогаш трага на телото, но има и тоа како сериозни ефекти врз детскиот ум“, истакнува Ма.
Сепак, се чини дека родителските чувства во врска со физичкото казнување се менуваат. Студија на Универзитетот во Минесота открива дека генерацијата X и милениумците, сегашната генерација на родители со мали деца, се помалку склони кон таков метод.
„Се надевам дека секое удирање ќе се смета за злоупотреба“, заклучува Џули Ма.
