Родовиот стереотип како оној дека момчињата треба да си играат со коли-играчки, а девојчињата со кукли паѓаат во вода кога станува збор за развојот на детето преку игра. Имено, играњето со кукли носи бенефит и за момчињата и за девојчињата бидејќи пред се станува збор за алатка за игра која помага во играњето улоги.
Играњето со кукли го поттикнува развојот на имагинацијата
Освен тоа, куклите го доведуваат детето во состојба на возбуда, разиграност, ја поттикнуваат неговата мисла, имагинација и емотивен свет, му овозможуваат побогато да го изрази своето искуство за светот. Куклите кои оживуваат во неговата рака му овозможуваат да учествува во имагинарен свет што самото го создал. Куклата ги заменува живите суштества, детето манипулира со неа во играта како што сака и најчесто како што не може во реалноста.
Кукла како терапевт
Помалите деца живописно манипулираат со куклата, превртувајќи ја и истегнувајќи ја. Куклата е во центарот на нивната игра. На почетокот, детето е задоволно со тоа што ја има куклата во раката, што може да ги истражува нејзините физички својства. Постарите деца во таквата игра ја намалуваат моторната активност. Тие логично осмислуваат движења на куклата, се изразуваат во подолга монолошка и дијалошка форма која е логично поврзана. Игрите со кукли ја зрачат детската емотивност. Детето може да ја пренесе својата вознемиреност на куклата, да разговара за своите проблеми со неа и несвесно да ги анализира.
Игрите со кукли можат да придонесат за емоционално олеснување на некои конфликтни ситуации. Најдобро време да му дадете кукла на детето се предучилишните години, бидејќи детето тогаш почнува да глумат настани од сопствената имагинација, но и од реалниот живот. Момчињата себеси се доживуваат како татковска фигура, па затоа е нормално и тие да си поиграат со нив. Куклата може да му послужи на учител, родител, актер, педагог како пример за добро и лошо однесување, тажни и весели изрази на лицето… Куклите се одлично средство за подучување.
Комуникациски вештини
Монологот е најчестата форма во детската игра: детето ја гледа куклата, ја опипува, ја става на раката, се обидува да изведе различни движења со неа и веднаш сака и да прозбори. Најпрво го проучува сопствениот глас од кој често е изненадено бидејќи и тогаш всушност си игра. Дури потоа почнува да изговара зборови, па реченици и на крај цели текстови, најмногу поврзани со сопствениот живот и искуства.
Детето со куклата во рака почнува да си зборува и така го започнува првиот монолог во кој несвесно до израз доаѓаат говорните квалитети како бојата на гласот, времетраењето, јачината на тонот и слично. Освен тоа, таквата игра го воодушевува детето и ја повторува безброј пати. Куклата го поттикнува да си игра со сопствениот глас.
Детето во играта со кукла започнува и социјален контакт со други деца, сакајќи да ги вклучи во играта. На тој начин ги развива комуникациските вештини, а посредник е куклата.
Со набљудување на играта, родителите добиваат увид во развојот на детето
Возрасните, слушајќи го детскиот монолог, можат да го откријат говорниот потенцијал на детето. Играта со кукли можете да ја збогатите со раскажување приказни, читање и пеење песнички. Во ваквите форми на дружење, децата ќе се ослободат во говорот и со уште поголема радост ќе ги земаат куклите во раце и ќе измислуваат нови игри.
