Воспитувањето дете не е лесна задача и многу родители се прашуваат дали постои „тајна формула“ за зголемување на интелигенцијата на детето. Иако генетиката игра улога, експертите велат дека секојдневните семејни навики се клучни за когнитивниот развој на детето. Психолозите и терапевтите нагласуваат дека интелигенцијата не е само прашање на коефициент на интелигенција, туку и на љубопитност, љубопитност, емоционална стабилност и вештини за решавање проблеми. Родителите кои активно ги негуваат овие вештини создаваат средина во која децата имаат поголема веројатност да го развијат својот целосен потенцијал.
Поттикнуваат љубопитност наместо да даваат одговори
Родителите кои одгледуваат љубопитни и паметни деца не секогаш нудат готови решенија. Наместо тоа, тие поставуваат дополнителни прашања, охрабруваат дискусија и истражуваат одговори со своите деца. Експертите велат дека овој пристап развива критичко размислување и ги учи децата дека е во ред да не знаете нешто – важно е да знаете како да дознаете. Оваа навика ја гради основата за доживотно учење и независно размислување.
Негуваат секојдневни рутини и доследност
Иако можеби не изгледаат особено „паметни“, рутините како што се редовното спиење, читањето пред спиење или оброците без екран се всушност клучни за развојот на мозокот. Експертите нагласуваат дека децата учат најдобро во предвидлива средина бидејќи им дава чувство на сигурност, а мозокот потоа може подобро да апсорбира нови информации. Родителите кои постојано ги негуваат овие мали навики не го потценуваат нивното влијание врз концентрацијата, меморијата и емоционалната регулација на нивното дете.
Охрабруваат обиди, а не само достигнувања
Наместо да фалат само „петки“ и успеси, родителите кои одгледуваат паметни деца често нагласуваат труд, упорност и подготвеност да учат од грешките. На овој начин, детето учи дека интелигенцијата не е трајна особина, туку нешто што може да се изгради преку учење и труд. Таквите деца се посклони да се справуваат со предизвици и помалку се плашат од неуспех.
Создаваат дом во кој се разговара, а не само наредува
Паметните деца обично доаѓаат од домаќинства каде што се охрабрува отворената комуникација. Родителите им даваат простор да ги искажат своите мислења, да поставуваат прашања, па дури и да ги доведуваат во прашање правилата. Експертите нагласуваат дека овој вид дијалог не создава „непослушни деца“, туку деца кои можат логично да размислуваат и да донесуваат одлуки. Кога децата се чувствуваат слушнати, се зајакнува и нивната емоционална интелигенција.
