Несреќното детство остава длабоки траги во животот на една личност, обликувајќи го начинот на кој се однесува кон себе и кон другите. Иако искуствата можат да бидат различни, постојат одредени обрасци на однесување и емоционални карактеристики кои почесто се појавуваат кај луѓе кои пораснале во тешки околности, велат стручњаците.
Овие особини не значат дека личноста не може да се промени или да напредува, туку откриваат како раните животни искуства можат да ја обликуваат зрелоста.
Претерана самокритичност
Луѓето кои во детството често биле критикувани или не добивале доволна поддршка имаат тенденција да бидат свои најстроги судии. Тие често чувствуваат дека никогаш не се „доволно добри“, дури и кога постигнуваат успех.
Потешкотии со доверба
Психолозите истакнуваат дека децата кои не израснале во стабилна и сигурна средина често во зрелоста развиваат страв од доверба. Се плашат од разочарување и отфрлање, па тешко се отвораат пред другите, што може да влијае врз партнерските и пријателските односи.
Пречувствителност на отфрлање
Советниците забележуваат дека ваквите личности често бурно реагираат во ситуации кога се чувствуваат занемарено или изоставено. Дури и мали промени во однесувањето на блиските можат да ги доживеат како знак на отфрлање, што предизвикува дополнителна емоционална болка.
Потреба за контрола
Стручњаците укажуваат дека луѓето кои пораснале во несигурни или хаотични услови, во зрелоста имаат потреба да контролираат што повеќе аспекти од својот живот. Тоа им дава чувство на безбедност, но може да создаде тензии во односите, бидејќи другите нивната потреба за контрола ја доживуваат како претерување.
И покрај овие предизвици, многу луѓе кои поминале низ несреќно детство успеваат да развијат внатрешна сила и отпорност, докажувајќи дека раните искуства не мора да го одредат целиот живот.
