Без млечните заби нема правилен развој на вилицата, говорот, квалитетна исхрана, но нема ниту правилен развој и поставување на трајните заби. Без квалитетно џвакање нема ниту добро варење, а на тој начин загрозени се многубројни функции на организмот. Со болни млечни заби се пренесуваат бактерии на трајните и го забрзуваат нивното пропаѓање.
Расипаните млечни заби се извор на инфекции и како такви може да го загрозат општото здравје, а особено имунитетот. Заболените млечни заби го загрозуваат развојот и здравјето на трајните заби. Расипан или изваден млечен заб во современото општество може сериозно да го загрози и психолошкиот развој на детето.
Ако млечните заби се премногу расипани и ако се развила инфекцијата во коската, тие мора да се извадат без разлика на возраста на детето.
Не е точно дека расипаните заби чуваат простор на трајните заби. Нивното присуство единствено сериозно го заагрозуваат општото здравје и корените на трајните заби.
Наједноставен начин да се сочуваат млечните заби е навремена и правилна превенција. Но, само советите дека забите треба да се мијат и да се води сметка за исхраната не се доволни. Најдобро е што порано да се одреди ризикот кај детето и на таа основа да се спроведе индивидуална заштита. Тоа значи дека детски стоматолог треба да го види детето веднаш по никнување на првите млечни заби, а најдоцна до една година. Такви се и протоколите во развиените земји, каде и раниот (циркуларен) кариес е многу поредок кај децата. Ова заболување кое е во состојба за само неколку месеци да расипе голем број на млечни заби е загрижувачко кај голем број на млади пациенти.
Идеално би било, апелираат стоматолозите, редовните контроли да бидат најмалку два пати годишно, а кај ризичните деца и почесто. Погрешно е мислењето, нагласуваат стоматолозите, дека забите не се прегледуваат ии не се лекуваат до третата година, и дека прв пат се оди на стоматолог кога ќе се јави некаков проблем. Тоа е во спротивност, тврдат тие, со постоечкиот правилник и препораки, според кој првиот преглед на забите кај децата треба да се направи во текот на првата година од животот.
Следењето на ризиците и редовните контроли од најраната возраст овозможуваат рано откривање на ризик факторите и почетните промени, кои тогаш е можно лесно да се стопираат и често во целост да се опорават.
