Децата, особено оние помладите од пет години за преживување се потпираат на своите примарни старатели. Фаворизирањето на едниот родител наспроти другиот, не се лична природа, тврдат стручњаците, туку се темели на јасни обрасци за преживување. Кога детето ќе го препознае едниот родител како “подостапен“ од другиот, се бори и така да остане, оти неговата потреба за грижа и цврста, стабилна врска е пресудна. Во тој случај, детето го штити и претпочита односот со еден родител, оти тој се покажал најконзистентен во пружањето резултати.
Тоа нема врска со недостаток на љубов на детето кон другиот родител. Ова е форма на детската способност да го препознае патот на најмал отпор кон задоволување на основните потреби. Двата родитела би требало да го пофалат детето и да ги прифатат неговите постапки, тврди психологот Сара Алперин.
- Ако си ти родител кој детето понекогаш го оттргнува, психологот советува едноставна реченица која можеш да му ја кажеш на детето: “Тато е достапен, но и јас сум на располагање. Овде сум ако ти требам. Го почитувам твојот избор и те сакам“.
Значи, кога децата препознаваат најсигурен, најцврст однос со едниот родител, ќе се потпрат на тој родител бидејќи тоа е најлесниот пат. Во секојдневни ситуации, како капење или играње, исто така е важно да се покаже разбирање за изборот на детето. Психологот Алперин дава одлични примери.
“Те слушам. Сакаш мама да те искапе? Знам дека мама обично е таа која те капе и поради тоа се чувствуваш сигурно. Денес работам, но утре ќе можам да те искапам. Во ред е ако поради тоа се чувствуваш тажно. Знаеш дека мама секогаш е тука за тебе и те сака“.
Вториот одличен пример е поврзан со играњето.
“Слушам дека зборуваш дека сакаш тато да ти помогне да влезе во колата. Знам дека сакаш кога тато ти помага, оти сакаш да го минуваш времето со него. И јас сакам да минувам време со тато. Во моментов тато е зафатен, но ќе ти помогне штом ќе може. Сега јас сум овде и можам да ти помогнам. Во ред е што го сакаш тато. Целосно те сфаќам. Тој е одличен!“.
Најважен допринос на родителот во вакви ситуации е почитување и признавање на наклонетоста на детето кон едниот родител, како и прифаќање и разбирање. Тоа навистина нема никаква врска со тебе, а почитувајќи и признавајќи ја детската склоност порачуваш: “Ја препознавам твојата неверојатна способност да препознаеш како да ги исполниш своите физички и емоционални потреби и никогаш нема да ти застанам на патот“.
Прифаќањето на детскиот избор е најважно, тврди психологот. Таа потсетува и дека на детето треба да му дадете до знаење дека и вие сте му на располагање и дека може да ви верува и да се потпре на вас. Во спротивно, децата почнуваат да ја чувствуваат несигрноста на родителите. Секоја несигурност која детето ќе ја осети кај родителот, ќе му сигнализира да го оттурне подалеку во обид на барањето на покомпетентен и поспособен старател. Децата најмногу бараат и реагираат на доследност, сигурност, прифаќање и поврзаност.
