Децата, особено оние помали од пет години за преживување се потпираат на своите примарни негуватели. Фаворизирањето на едниот родител наспроти другиот не е од лична природа, тврдат стручњаците, туку се темели на основните обрасци на преживување. Кога детето едниот родител ќе го препознае како ‘подостапен’ од другиот, се бори така и да остане бидејќи неговата потреба за грижа и цврста, стабилна врска е пресудна. Во тој случај, детето го штити и преферира односот со едниот од родителите, бидејќи тој родител се покажал најконзистентен во пружањето резултати.
Тоа нема никаква врска со детскиот недостаток на љубов кон другиот родител. Ова е форма на детската способност да го препознае патот на најмал отпор кон задоволување на основните потреби. Двата родитела треба детето да го пофалат и да ги прифатат неговите постапки, тврди психологот Сара Алперин.
Ако и вие сте родител кој детето понекогаш го турка од себе, психологот советува едноставна реченица која може да му ја кажете на детето; “Тато е достапен, но и јас сум на располагање. Тука сум ако ти требам. Го почитувам твојот избор и те сакам“.
Значи, кога децата препознаваат најсигурен, најцврст однос со едниот родител ќе се потпрат на тој родител, оти тоа е најлесниот пат. Во секојдневни ситуации, како капење или играње, исто така е важно да се покаже разбирање за детскиот избор. Психологот Алперин дава одлични примери.
“Те слушам. Сакаш мама да те капе? Знам дека мама обично е таа што те капе и поради тоа се чувствуваш сигурно. Денес работам, но утре јас ќе можам да те искапам. Во ред е ако поради тоа се чувствуваш тажно. Знаеш дека мама секогаш е тука за тебе и дека те сака“.
Најважниот придонес на родителите во вакви ситуации е почитувањето и признавањето на детската склоност кон едниот родител и прафаќање и разбирање. Тоа навистина нема никаква врска со вас, а почитувајќи и признавајќи ја детската наклонетост порачувате: “Ја препознавам твојата неверојатна способност да препознаеш како да ги исполниш своите физички и емоционални потреби и никогаш нема да ти застанам на патот“.
Прифаќањето на детскиот избор е најважно, тврди психологот. Таа потсетува и дека на детето секогаш треба да му дадете до знаење дека и вие сте на располагање и дека може да ви верува и да се потпре на вас. Во спротивно, децата почнуваат да ја чувствуваат несигурноста на родителот. Секоја несигурност што детето ќе ја почувствува кај родителот ќе му сигнализира да го оттурне подалеку во обид да најде покомпетентен и поспособен негувател. Децата најмногу бараат и реагираат на доследност, сигурност, прифаќање и поврзаност.
