Кога детето доживува напад на бес, секоја логика и обид за разговор често се невозможни. Тоа не е знак на инает, туку показател дека мозокот на детето е емоционално преплавен, вели детскиот психолог Рим Рауда, експерт за родителство која проучувала повеќе од 200 деца.
Во тие моменти, делот од мозокот задолжен за расудување и говор привремено се „исклучува“, па затоа упатствата од типот „искористи ги зборовите“ едноставно не функционираат.
Она што навистина му е потребно на детето тогаш е чувство на поврзаност. Овие седум „магични фрази“ делуваат директно на нервниот систем на детето, ја смируваат бурата од емоции, го враќаат чувството на сигурност и го учат на емоционална саморегулација – клучна животна вештина за отпорност и зрелост.
- Не кажувајте ништо
Иако родителите инстинктивно се обидуваат да ја решат ситуацијата со зборови, тишината често е најбрзиот пат до смиреност.
Кога нервниот систем на детето е преоптоварен, секој збор делува како да долевате масло на оган. Неговиот мисловен дел не може да обработува информации.
Седнете блиску до детето и останете опуштени. Со својата тишина му порачувате:
„Безбеден/а си. Јас можам да се справам со ова.“ Дури кога дишењето на детето ќе се смири, вашите зборови можат да имаат ефект.
- „Тука сум“
Оваа кратка фраза делува како сидро што го враќа детето во чувство на поврзаност. Наместо со закани или повлекување, вашата присутност одговара на тивкото прашање во детето: „Дали сум сè уште сакан/а кога ќе изгубам контрола?“
Емоционалната сигурност го смирува телото побрзо од било каква казна.
- „Ова е силно чувство, нели?“
Наместо да ги намалувате детските емоции, со оваа фраза ја признавате нивната сила.
Тоа му помага на детето да разбере што се случува во него, наместо да биде преплавено од чувствата. Кога детето се чувствува видено и разбрано, напнатоста попушта, а телото почнува да се смирува.
- „Во ред е да си лут. Не е во ред да удираш.“
Родителите често избираат меѓу попустливост и строгост, но оваа фраза создава рамнотежа, објаснува психологинката. Со неа ја признавате емоцијата, но поставувате и граница. Доследните граници, заедно со прифаќањето на чувствата, градат контрола на импулси и самодисциплина.
- „Да направиме пауза заедно“
Заедничкото смирување често е поефикасно од испраќање во казна.
Со оваа фраза го повикувате детето да се регулира со ваша помош.
Седнете заедно, дишете или едноставно бидете во тишина додека не помине напнатоста. Кога децата се преплавени, им треба вашиот мир за да го пронајдат својот. Вашата смиреност е заразна.
- „Гледам колку силно го посакуваше тоа“
Оваа фраза ја препознава емоцијата зад однесувањето – разочарување, фрустрација или копнеж.
Кога детето се чувствува разбрано, повеќе нема потреба да вика за да докаже дека неговите чувства се вистински.
Признавањето на чувството го намалува одбранбениот одговор на мозокот и му помага природно да се смири.
- „Можеш да бидеш лут, и сè уште те сакам“
Безусловната љубов е она што најмногу му е потребно на детето. Нападите на бес често се тест на неизговореното прашање: „Ќе ме сакаш ли и кога не сум достоен за љубов?“ Оваа фраза дава јасен одговор и гради длабоко чувство на сигурност.
Децата учат дека љубовта не се повлекува поради нивните грешки – и токму тоа е темел на здравото самопочитување.
