„Детето во секој момент од својот живот има одреден опсег на разбирање на светот околу себе и животот. А понекогаш, детето сака повеќе отколку што разбира. На пример, дете од една и пол година шета насекаде низ собата и сака да допре сè, па така го втурнува и прстот во струја. Секако дека мора да го спречите“, ова се зборови на д-р Светомир Бојанин, познатиот детски психијатар, изнесени во емисијата Агапе.
Не смее да се оди на тоа детето да се воспитува со казни. Мора да почувствува дека нас нè повредило. И не смееме да лажеме бидејќи животот е една голема вистина и се може да се излекува само со вистината
А како да го запрете детето кога ќе направи нешто лошо?
„Таму каде што може, ќе го запрете со зборови, се разбира, ќе го запрете и со акција да не го направи тоа. И нека плаче, што му фали? Тоа не е проблем. Меѓутоа, она што детето може да го прави, треба да му се дозволи и да му се дадат можности и слобода. И како што расте овој опсег на слобода, неговото размислување, неговата перцепција за односот помеѓу просторот и времето, неговото разбирање за опасноста, така му даваме и слобода и нема за што да го караме. Детето дури и нема да направи ништо што не е добро“, тврди д-р Бојанин.
Но, што ќе правиме со детето кое тргнува со прстите накај штекерoт?
„Два-три пати е доволно да го запрете и да ставите заштита на штекерите или некаков фластер, тоа убаво ќе се заштити и ќе се реши без никакво тепање. Еден човек вели стап… Каков стап, бре? Ударот по рака или тој стап, тоа се многу штетни работи. Затоа што детето нема да не сака ниту нас ниту животот повеќе ако го тепаме. Со болката што ја носи ударот никого не воспитуваме. Но, детето чувствува дека длабоко сме го повредиле. Тоа го чувствува како наш гнев, како наша несреќа и еден шамар, тоа е доволно за да се памети цел живот. На која било возраст и да го добие.
Но, не смее да се оди на тоа детето да се воспитува со казни. Мора да почувствува дека нас нè повредило. И не смееме да лажеме бидејќи животот е една голема вистина и се може да се излекува само со вистината. Никакви техники на однесување, туку само вистина и однос на автентично живеење. Тоа е единствениот начин со децата. Се разбира дека понекогаш ќе паднеме и ќе погрешиме и поради тоа не треба да паѓаме“, објаснува проф. д-р Светомир Бојанин. (Зелена учионица)
