Повеќето родители сепак се мешаат во детските расправии. Особено кога едно дете зема “на пик“ друго и не сака да му ја врати количката или едноставно вербално го провоцира. Првата реакција на родителите е “Престани тоа да го правиш, врати ја играчката и извини се“.
Децата често слушаат и велат извини, иако тоа не го мислат. Ќе се извинат, но целосно неувреливо. Ќе го направт тоа, само за да ги задоволат родителите.
Лаура Маркам, детски психолог тврди дека таквите присилни извинувања прават повеќе штета од корист.Таа вели дека ако го прашате детето што мисли за нив, прво што ќе ви каже е дека таквите извинувања се бесмислени.
Кога сум лут, не сакам да се извинам, тоа уште повеќе ме разлутува. Не сакам брат ми да ми се извини откако мама и тато ќе го натераат, оти тогаш се однесува како тоа воопшто да не го мисли. Тоа ме тера само повторно да се налутам. Ако се извиниш, а тоа не го мисли, тоа е лажење“, веле децата на прашањето што мислат кога родителите ги присилуваат да се извинат.
Терајќи го детето да каже “се извинувам“ го учите на погрешна лекција, а не го решавате ниту проблемот.
“Децениски истражувања покажале дека во пар, кога едната личност од парот се чувствува присилено да се извини, пред тој/таа да биде подготвен, не помага во решавање на проблемот во врската. Веруваме дека тоа е вистина и за децата, во односите со пријателите, браќата или сестрите“, вели Маркам.
