Многу жени доживуваат слични стравови во текот на втората бременост, а еден од нив е дека првото дете ќе се чувствува запоставено и тажно. Токму за ова проговори Лаура Форест Хопфауф, мајка и авторка на порталот „Motherly“ која моментално го чека своето второ девојче. Поради ова таа решила да и напише писмо на својата постара ќерка, а нејзината емотивна порака ја пренесуваме во целост.
„На моето првородено… И јас сум нервозна. Не знам што ќе донесе второто дете во нашето семејство, не знам како тоа ќе ја промени нашата сегашна динамика. Не знам како ќе биде да ве држам обете или дали мојот скут ќе биде доволно голем и силен за тебе и за твојата енергија која постојано расте, исто како сестра ти. Не знам дали ќе ми замериш што решив да додадам уште една девојче во нашето семејство – но се надевам дека нема.
Ова е среќен период, но јас и тагувам
Ова е време на радост. Нов живот. Раѓање и раст. Но јас и тагувам. Излегуваме од нашиот стар живот во друг, непознат, нов. Ги оставаме зад себе деновите кога бевме само јас и ти додека тато беше на работа. Или деновите кога јас, ти и тато бевме сами за време на викендите или празниците. Го земаме она што ни стана толку удобно и познато, во што пораснавме и во што сме се претвориле, и суштински го менуваме.
Ова е време на радост. Нов живот. Раѓање и раст. Но јас и тагувам. Излегуваме од нашиот стар живот во друг, непознат, нов. Ги оставаме зад себе деновите кога бевме само јас и ти додека тато беше на работа. Или деновите кога јас, ти и тато бевме сами за време на викендите или празниците. Го земаме она што ни стана толку удобно и познато, во што пораснавме и во што сме се претвориле, и суштински го менуваме
Овие две години со тебе беа толку посебни. Да се има толку многу прекрасни моменти проживеани само помеѓу нас две во кои ме гледаше како да знам што се случува, а јас се преправав дека знам, и кога и обете зачекоривме во еден сосема нов свет – јас како мајка, а ти како мало девојче. Тие моменти ми се драгоцени, се сеќавам на се во мислите додека ти мирно спиеш покрај мене.
Имаше денови кога те доев цело време, а ти само нежно се припиваше до мене. Има и бескрајни ноќи со болни грчеви каде што плачеше и плачеше се додека не го пронајдовме совршеното место да се гушкаме на каучот и да гледаме серија додека не ги изгледаме сите можни епизоди. Но, тука се и нови моменти кои ја вклучуваат и твојата сестра. Кога стоиш покрај мене и лесно се потпираш на моите нозе наместо да ми седиш во скут како порано. Јас ти читам приказна за добра ноќ, а ти го допираш мојот стомак и ме бакнуваш нежно секогаш кога ќе го спомнеме бебето. Посебно ми е убаво да ја видам радоста на твоето лице во тој момент, гледам дека си среќна.
Се плашам дека ќе ми замериш…
Сепак, јас сум нервозна затоа што се плашам дека може да се налутиш штом ќе дојде бебето, кога веќе нема да бидеме само ние две. Можеби ќе ми замериш што повеќе не се грижам толку за тебе, не те мазам, што во мојот скут повеќе нема место само за тебе. Не сум нервозна само поради тебе, туку и поради себе. Дека ќе се чувствувам оптоварено. Дека, сега кога конечно се навикнав да бидам твоја мајка и да бидам старата јас, ќе морам да дадам уште повеќе од себе и во одреден момент да се изгубам целосно.
Но, правата вистина е дека јас навистина не губам ништо, само добивам. Секој момент е подарок, а откако ти дојде во мојот живот, јас се променив. Станав подобра. Станав жена за која знам дека може да даде уште повеќе, да сака уште повеќе, да биде повеќе. А доаѓањето на сестра ти само ќе ми помогне уште повеќе во тоа. Да бидам подобра мајка за тебе, исто како и за неа, но и подобра сопруга на вашиот татко.
Гледате, љубовта нема граници. Таа е бесконечна. И со секоја секунда што минува, мојата љубов кон тебе станува се поголема и ќе продолжи да расте се додека влегуваш во новата улога на постара сестра. Возбудена сум што можам да додадам уште еден член во нашето семејство. Да ти подарам сестра на која ќе можеш да се потпреш до крајот на животот, со која ќе споделуваш спомени, која секогаш ќе ја имаш покрај себе.
Сепак, ќе ми недостасуваат нашите заеднички моменти, ќе ми недостига да бидеме само јас и ти.
И така, во овие последни неколку недели кои ги имаме само само за нас двете, ќе те сакам повеќе од кога било досега. Ќе те држам во раце подолго од вообичаено, ќе плачам гледајќи те како си играш и весело трчаш низ дворот, мое прекрасно диво девојче. И ќе те сакам, баш како што веќе ја сакам твојата сестра. Баш како што правев секогаш, дури и пред да станам твоја мајка“.
