Физиотерапевтот Лилјана Катунац која спровела регионално истражување, вели дека неговите резултати укажуваат на тоа дека 65 проценти од испитаните деца кои имаат сколиоза го прескокнале лазењето во својот развој, оти голем број родители избегнуваат да го стават своето дете на под, а правилниот развој на ‘рбетот дефинитивно во голема мера зависи од лазењето.
“Не ми се допаѓа кога ќе видам дека родителите непотребно трошат пари на разни оградички, проодувалки и слични помагала, а во суштина сето тоа го ограничува нормалниот моторен развој кој е своевидно чудо, бидејќи бебето кога ќе се роди не може ништо самостојно да направи, а веќе на една година тоа може да фати чаша и да процени со која сила треба да ја држи“, вели Катунац.
Според нејзините зборови, ако бебето премногу рано седи или стои, мускулите на ‘рбетниот столб тоа не можат да го издржат.
“Низ различни положби и повторување на движењата мозокот ја препознава формата на ‘рбетот, како и на мускулите и меките ткива околу него и на тој начин развива полн потенцијал на ‘рбетниот столб и мусулите на грбот“, истакнува Катунац.
“Луѓето погрешно сфаќаат – јас не ја најдов причината за сколиозата. Оној кој тоа го направи, ќе добие Нобелова награда, со оглед дека сколиозата е многу непозната. Но, ние и се приближивме бидејќи сега знаеме дека ‘рбетните прешлени во пубертетот почнуваат нееднакво да растат, а зошто тоа се случува не знаеме“, истакнува таа.
“Го насочивме истражувањето кон тоа да децата кои ќе го прескокнат лазењето и немаат уреден моторен развој бидат подобро следени од педијатар. Значи, само за да ним им се пружи информација дека тие деца можеби почесто би требало да одат на систематски прегледи и на родителите да им се сврти вниманието за што треба да водат сметка во развојот, за да, доколку се појави било каков ‘рбетен деформитет, се реагира на време’, потенцира Катунац.
Таа истакнува дека и кај сколиозата, и кај кифозата, времето е од клучно значење – овие состојби најчесто се појавуваат во пубертетот и во рок од три години мора да се интервенира за да не дојде до доживотни оштетувања на ‘рбетот.
“Децата растат на под. Детето не треба ништо да се учи. Друга работа е кога ќе забележите дека нешто не е во ред, па треба да интервенирате. Она што секоја мајка треба да го добие уште во породилиштето е упатство за т.н. baby handling и да знае како да го земе бебето, како да го спушти, како да го носи. Важно е да не се попречува моторниот развој туку тој ‘handling’ или грижа да биде помош на тој моторен развој“, додава Катунац.
Најважно е до една година да го пуштите детето само да ја развие својата моторика, бидејќи со тоа ќе се намали и можноста за повреди подоцна во животот.
“Дете кое лази има одлични заштитни реакции. Дете кое лазело и кое ќе падне во најлош случај ќе ја скрши раката, бидејќи ќе ја постави за да се задржи. Дете кое не лазело нема добри протективни реакции и главно удира со глава. Разликата е јасна“, објаснува Катунац. (Телеграф)
