Ново истражување од Универзитетот во Калифорнија нагласува уште еден аспект во поделбата помеѓу мајките и татковците, па и пошироко – жените и мажите. Мета анализата на три различни истражувања, го проучувало емоционалното здравје на 18000 лица и споредувало некои карактеристики како среќа, благосотојба, стрес и депресија.
Првите две истражувања ги споредувале родителите со луѓе без деца и открило дека татковците се пореќни отколку нивните врсници без деца. Третото истражување ги споредувало татковците со мајките и нивното ниво на среќа во родителството и растењето на децата. Се чини дека татковците биле посреќни додека се грижат за децата, отколку што биле мајките.
Причина? Резултатите од истражувањето тврдат дека татковците, многу почесто отколку мајките, играат со децата.
- Жените и натаму носат поголем товар од мажите
Од сите парови кои учествувале во истражувањето, поголем процент делеле еднакви домашни обврски. Но, во текот на последните години толку се зборувало за невидлив товар кој жените и мајките го носат, што дури и во домот во кој се делат домашните обврски, поголемата емоционална работа паѓа токму на жените.
“Овие резултати воопшто не изненадуваат“, вели Лорен Барнс, психотерапевт. “Жените и понатаму често го носат когнитивниот товар во семејството. Едноставно кажано, дури и кога татковците активно учествуваат во домаќинството – жените вообичаено и натаму се оние кои се одговорни за водењето сметка околу тоа шро и кога нешто треба да се случи, како и околу тоа тоа навистина да се случи“.
Тоа само по себе е голема задача која задава многу стрес. Но, се работи за невидлив товар, па на површина може да се чини дека работите и обврските се рамномерно поделени помеѓу родителите.
“Луѓето забораваат да ја пресметаат менталната работа на следење на сите различни работи кои се случуваат или на кои треба да се посвети“, додава психотерапевтот.
Авторите на истражувањето, предлагаат да се изедначи среќата околу играта, односно предлагаат дека мајките ќе бидат посреќни ако повеќе си играат со децата. Секако дека тоа навјеројатно е точно, но звучи едноставано само навидум.
Најлесно е да се каже: Мајки, одете играјте. Оставете го готвењето, садовите, алиштата, престанете да се грижите за набавката во маркет, сметките, прегледите кај лекар, детските активности и милионите други обврски. Само играјте си!“.
Кога товарот на емоционалната работа би се тргнал од мајките и кога мајките би можеле повеќе да играат – сигурно би биле псореќни, но дали би биле посреќни поради тоа што си играат или затоа што не мораат да размислуваат дали се при крај со прашокот за перење и дали ги извадиле алиштата од мажина или стојат ли уште од синоќа?
Да ја скратиме приказната: Мајките се уморни. Мајките се под стрес. Мајките ги сакаат своите деца, но често играта со децата паѓа во втор план поради видливите и невидливите обврски за кои се задолжени мајките.
Иронично, истражувањето им дава на мајките само уште една работа за која треба да се грижат, уште еден невидлив товар. Сега можеме да се грижиме и дека сме несреќни оти нешто работиме погрешно. Предлогот мајките да бидат позабавни и повеќе да си играат со децата додава само уште едно “засрамување“ покрај сите останати.
Мајките работат, обезбедуваат емоционална поддршка за своите семејства, се грижат и воспитуваат деца, смируваат изливи на гнев и тешат стравови, а сугестијата дека жените во родителство треба да се однесуваат повеќе како мажите за да бидат посреќни – само ја намалува улогата што мајките ја имаат во нивното семејство, а да не го спомнуваме омаловажувањето на оние татковци кои подеднакво се трудат да бидат добри родители.
