Ново истражување од Универзитетот во Калифорнија нагласува уште еден аспект во поделбата помеѓу мајките и татковците, па и пошироко – жените и мажите. Истражувањето, односно мета-анализата на три различни истражувања го проучувало емоционалното здравје на 18.000 лица и ги споредувало нивните карактеристики како среќа, благосостојба, стрес и депресија.
Првите две студии ги споредувале родители со лица без деца и откриле дека татковците се посреќни од нивните врсници без деца. Трето истражување ги споредувало татковците со мајките и нивното ниво на среќа во родителството и воспитувањето деца. Се чини дека татковците се посреќни додека се грижат за децата отколку мајките.
Причина? Резултатите од истражувањето тврдат дека татковците многу почесто од мајките си играат со децата.
Жените и понатаму носат поголем товар од мажите
Можеме да претпоставиме дека, од 18.000 парови кои учествувале во истражувањето, многу од нив ги делат еднакви домашни обврски. Но, во последниве години толку многу се зборува за невидливиот товар што го носат жените и мајките што дури и во домовите каде што се делат домашните обврски, најголемиот дел од емотивната работа паѓа токму на жените.
“Овие резултати воопшто не ме изненадуваат“, рече психотерапевтот Лорен Н. Барнс. “Жените и понатаму често го носат когнитивниот товар во семејството. Едноставно кажано, дури и кога татковците активно се вклучени во домаќинството – жените и понатаму се оние кои се одговорни за водењето сметки околу тоа што и кога нешто треба да се случи и се грижат околу тоа навистина се случи“.
Тоа е само по себе голема задача која предизвикува голем стрес. Сепак, ова е невидлив товар, па на површина може да изгледа дека работите се рамномерно поделени помеѓу родителите. “Луѓето забораваат да ја пресметаат менталната работа за следење на сите различни работи што се случуваат или на кои треба да се посвети“, додава психотерапевтот.
Од друга страна, авторите на истражувањето, кои се претежно жени, предлагаат изедначување на среќата околу играта, односно сугерираат дека мајките ќе бидат посреќни доколку повеќе си играат со децата. Се разбира, ова е најверојатно точно, но звучи едноставно само на површината.
Најлесно е да се каже: „Мајки, одете играјте“. Оставете го готвењето, садовите, перењето, престанете да се грижите за списоците за во продавница, сметките, лекарските прегледи, активностите на децата и милион други работи. Само играјте си!’
Кога би се тргнал товарот на емоционалната работа од мајките и кога мајките би можеле повеќе да си играат – тие сигурно би биле посреќни, но дали би биле посреќни затоа што играат или затоа што не треба да размислуваат дали им снемува детергент за перење и дали ги извадиле алиштата од машината за перење или таа стои уште од синоќа?
Да ја скратиме приказната: Мајките се уморни. Мајките се под стрес. Мајките ги сакаат своите деца, но често играњето со децата паѓа во втор план поради видливите и невидливи обврски за кои се задолжени мајките.
Иронично, истражувањето им дава на мајките само уште една работа за која треба да се грижат, уште еден невидлив товар. Сега можеме и да се грижиме дека сме несреќни затоа што правиме нешто погрешно. Предлогот мајките да се позабавни и повеќе да играат, додава само уште еден срам покрај сите останати.
Мајките работат, обезбедуваат емоционална поддршка за своето семејство, се грижат и воспитуваат деца, ги смируваат изливите на гнев и ги тешат стравовите, а предлогот дека жените во родителството треба да се однесуваат повеќе како мажите за да бидат посреќни – само ја намалува улогата што ја играат мајките во нивното семејство, а да не зборуваме за омаловажувањето на оние татковци кои подеднакво се трудат да бидат добри родители.
