Според студијата на еден универзитет во Њујорк, дури 65% од децата на возраст помеѓу три и пет години, имат измислено другарче. Децата во тој период забрзано развиваат и созреваат, но не се доволно големи да можат да направат разлика повеѓу светот на имагинацијата и реалноста.
Иако измислените пријатели се почести кај децата единци, овој феномен не е резервиран само за нив. Дури и децата кои имаат значајно постари браќа и сестри, бараат имагинарно друштво, особено во периодот пред поаѓање во училиште, кога почнува првата интензивна интеракција со врсниците.
Психолозите велат дека повеќето имагинарни пријатели исчезнуваат околу 5. година од животот, но понекогаш може да се задржат и подолго, до пред поаѓање на училипте. Некои деца тој посебен пријател го гледаат во кукла или во некоја друга играчка, од која неволно се раздвојуваат, оти тој им служи да побегнат од осаменоста, да се чувствуваат прифатено и полесно да ги совладаат стресните ситуации. .
Родителите, уверуваат психолозите, не треба да се грижат, туку да се опуштат и да го следат детето како комуницира со невидливото пријателче, оти така ќе дознаат се што го мачи нивното дете и со што се се носи.
Сигнал за загриженост претставуваат ситуации во кои детето одбива дружење со вистински другари и членови на семејството, ако се обидува да се изолира од околината.
