Да се одгледа дете кое ќе биде добро, емпатично и грижливо не е лесна задача – но е еден од најважните животни цели на секој родител. Добрината не се учи од цртани или книги – иако тие можат да помогнат – туку се всадува преку она што детето го гледа секој ден околу себе. Најмногу – преку вас.
На децата не им се потребни долги предавања, туку вистински примери што ќе ги следат.
Целта на родителството не е да создадете генијалци, туку луѓе со срце – оние кои ќе внесуваат топлина во еден често ладен свет. Еве 5 начини како уште денес можете да почнете да го градите тој пат.
- Бидете пример, а не предавач
Децата учат од тоа што го правите, не од тоа што го кажувате. Начинот на кој зборувате со келнерот кога ќе ја промаши нарачката, вашата реакција во сообраќаен метеж, или тонот на гласот кога зборувате со некој на телефон – сето тоа се лекции за добрина.
Затоа покажете им како изгледа таа добрина.
Придржете врата на непознат, заблагодарете се на продавачка, насмевнете се на некој што изгледа тажно. Тие мали гестови учат многу повеќе од секоја приказна.
- Поправете, не посрамувајте
Секое дете прави грешки. Ќе се случи да се кара, да вика, да зема играчки или да каже нешто непријатно. Но, важно е како ќе реагирате на тоа.
Наместо да викате или срамите, паузирајте и прашајте:
„Како мислиш дека се почувствува другарчето?“
Дајте им зборови за да изразат жалење – „Жал ми е што те повредив“. На тој начин ги учите како да преземат одговорност и да ја поправат ситуацијата.
Добрината не значи совршенство – туку способност да се признае и исправи грешката. Вештина која многумина возрасни сè уште ја немаат.
- Нека добрината стане навика
Добрината не треба да се чува само за посебни прилики. Таа треба да стане секојдневна навика – и почнува дома.
Почнете традиција на семејниот ручек:
„Која убава работа ја направи денес?“
Пофалете ги за мали гестови: ако помогнале на другарче, оставиле убаво ливче, или само кажале нешто убаво.
Многу семејства користат „тегла на добрина“ – каде ставаат белешки со добри дела, а ги читаат заедно на крајот на неделата. Мал ритуал, но со голема вредност.
- Гледајте луѓе – не само проблеми
На децата често им велиме да „помагаат“, но не секогаш им помагаме да разберат зошто. Ќе донираат облека или храна, но без поврзаност со луѓето на кои им помагаат.
Разговарајте со нив:
Зошто некој е бездомник? Зошто некое дете има тешкотии во училиште?
Поттикнете ги да поставуваат прашања. Не ги гаснете со „Само биди добар/а“.
Помогнете им да развијат емпатија – да се стават во кожата на другиот. Така добрината станува длабока, автентична и постојана.
- Научете ги да ја препознаат убавината на добрината
Често забораваме да ги научиме децата да препознаат како се чувствуваат кога прават нешто добро.
Прашајте ги:
„Како се почувствува кога му помогна?“
Оставете ги да го почувствуваат тој внатрешен сјај – гордоста, топлината, насмевката на другото лице.
Наградата за добрина не треба да биде чоколадо или пофалба. Наградата е чистиот чин на добрината, чувството дека си причина за нечија радост.
