Вашето, инаку послушно послушно дете наеднаш почнало на сè дрско да одговара, а понекогаш дури и да ве навредува? Не сте единствени, многу родители поминуваат низ оваа фаза со своите деца.
Едукаторката за родители Шерон Силвер вели дека повеќето мајки и татковци се наоѓаат во ситуација кога не знаат како да реагираат на првите одговори на нивните деца, збунети се, а потоа се водат од „нема мене детето така“, а потоа почнуваат да возвраќаат со иста мера. Меѓутоа, ова не е најдоброто решение бидејќи доведува до маѓепсан круг на непочитување од едната и од другата страна, истакнува таа.
„Прво, дозволете ми да кажам дека цврсто верувам дека родителите не би смееле и не треба да трпат непочитување и емоционална грубост од страна на своето дете, без разлика колку и од која било причина детето е луто. Во моментот кога детето ќе одговори пркосно или грубо, родителот се чувствува како да има само две работи што може да ги направи – или да го трпи тоа или да го казни детето. Но, ниту едниот, ниту другиот начин не се добри и нема да го решат проблемот. Постои друг начин да се спречи непристојно, грубо и навредливо однесување, а да детето притоа нешто добро и научи“, тврди едукаторката Силвер.
Таа истакнува дека однесувањето во кое детето покажува непочитување кон родителот е само форма на комуникација, а грубите, непристојни зборови се израз на чувства кои детето не знае да ги изрази на друг начин.
“Прво морате да го разберете следново – детето често не е целосно свесно од каде доаѓаат сите тие силни емоции што го обземаат. Лутината за нив е исто толку мистерија како и за вас. Често се плашат од овие нови емоции , и тој страв го бркаат со викање.Но, тоа воедно е и нивен крик за помош, крик кој вели: „Не знам како да се справам со ова, те молам помогни ми!“
Интензивните чувства се составен дел од процесот на растење, а ако тие таквите свои емоции ќе мора да ги „голтаат“ до точка на кршење, подоцна нема да знаат на друг начин да ги изразат, па ќе настане непремостлива емоционална војна меѓу децата и родителите. Ова е замка која во воспитувањето може да биде фатална за подоцнежен квалитетен однос и пред се квалитетен карактер на детето, иден човек“.
Едукаторката на сликовит начин објаснува што треба да направите за да го прекинете ваквото однесување на детето.
„Замислете дека вие и вашето дете сте врзани заедно со јаже. Кога детето ќе го повлече јажето, вие како родител само пуштете го. Не влечете понатаму. Но останете цврсти таму каде што сте. Кога детето ќе почне да одговара , вие само за момент „исклучете“ се.
Во почетокот детето ќе продолжи со своите одговори, барања, дури и навреди, а вие само исклучете се. Кога детето ќе се смири, почнете да зборувате со мирен тон. Разговарајте со вашето дете. Дури кога детето ќе почне да ја насочува својата лутина кон вистинските работи, кон изворите на неговите вистински фрустрации, тогаш сте на вистинскиот пат да спречите такви работи да се повторат“, вели Силвер и додава дека тоа воопшто не е лесен процес.
„Не е лесно, особено ако детето е веќе постаро и навикнато на меѓусебни фрустрации. Мора да знаете дека процесот на растење трае многу долго, со години, понекогаш и до крајот на животот, па ако сакате да живеете во мир со вашето дете и да му бидете столб во текот на неговото растење, „фрлете го јажето“ и не им возвраќајте на вашите деца со иста мерка.
Овозможете им на децата да го сфатат своето растење на мирен, стабилен начин и да израснат во добри луѓе, оние кои ќе знаат да се справат со се што ќе им донесе животот“, вели на крајот едукаторката.
