Поседувањето домашен миленик може да биде едно од најубавите искуства за семејството, но за децата тоа е и важна можност за развој на одговорност, емпатија и самодисциплина. Иако децата ги обожаваат животните, тие не знаат автоматски како да се грижат за нив, па им требаат трпеливост, структура и охрабрување. Вклучувањето на децата во грижата за миленичињата не само што им користи на животните, туку ја поттикнува и емоционалниот и социјалниот развој на детето.
Поттикнувањето на децата на одговорна грижа за домашните миленици не се однесува само на одржување на здравјето на животното, туку и на воспитување емпатични, дисциплинирани и способни деца. Истражувањата постојано покажуваат дека кога на децата им се даваат структурирани одговорности, позитивни модели и јасни објаснувања, грижата за миленичињата станува повеќе од задача — станува дел од нивната личност.
Задачи прилагодени на возраста
Децата најдобро напредуваат кога ќе им се доделат задачи со кои можат да се справат и кои одговараат на нивната возраст. Помалите деца можат да помогнат да ја наполнат чинијата со вода, додека постарите можат да преземат одговорност за распоредот на хранење, четкање или чистење на кафезот.
Важно е да се започне со мали задачи и постепено да се гради одговорност за децата да осетат успех без да се чувствуваат преоптоварени. Според студија од 2003 година објавена во Journal of Applied Developmental Psychology, „Децата кои учествувале во рутините за грижа за домашни миленици покажале поголема одговорност и независност во споредба со оние кои имале минимално учество.“
Бидете им пример
Децата го имитираат она што го гледаат. Ако родителите редовно ги хранат, шетаат и играат со милениците, поголема е веројатноста дека и децата ќе ги усвојат тие навики. Со други зборови, родителите кои покажуваат грижлив однос директно влијаат децата да се однесуваат со почит кон животните.
Вклучете ја грижата за миленичињата во дневната рутина
Кога обврските кон милениците се поврзани со дневните ритуали, како што е храната по појадокот или шетањето по училиште, тие стануваат навика, а не тежок товар. Со поврзување на грижата за миленикот со предвидливите семејни рутини, задачите стануваат природни и лесни за паметење. Децата вклучени во доследни рутини покажуваат подобра саморегулација и долгорочна одговорност.
Објаснете им „зошто“
Објаснувањето зошто милениците требаат храна, вежбање или нега помага децата да ја сфатат грижата како смислена, а не само како механичка активност. Кога детето ќе разбере дека шетањето спречува досада кај кучето или дека четкањето спречува болести, ќе биде повеќе мотивирано да учествува. Разбирањето на целта на задачата ја зголемува внатрешната мотивација и поттикнува трајно ангажирање.
Користете пофалба, а не критика
Критиката кога децата ќе заборават на своите задачи може да создаде отпор, додека пофалбата за успешно завршена работа гради гордост и долгорочна одговорност. Прославувајте мали успеси, како што е тоа што се сетиле да го нахранат миленикот или да ја наполнат водата, за да ги зајакнете добрите навики.
Ова го потврдува и студија од 2015 година, која откри дека позитивното поттикнување е еден од најсилните предиктори за усвојување одговорност кај децата. Со текот на времето, лекциите научени од грижата за домашен миленик ќе ги надминат границите на домот, обликувајќи ги децата во грижливи и одговорни возрасни.
