Бебињата се носат исклучиво во марами или носилки. Меѓутоа, физичкиот контакт не е важен само за бебињата, туку и за децата. И додека други родители се обидуваат што побрзо да го преселат детето во сопствената соба или кревет, во јапонското воспитување, заедничко капење или спиење во ист кревет е правило.
Едно истражување покажало дека мајките во Јапонија поминуваат само околу 2 часа неделно одвоени од своите малечки, за разлика од, да речеме, Америка каде што тоа се движи до 24 часа. Експертите нагласуваат дека првите три години се најважни и дека родителите треба што повеќе да се посветат на своите деца, бидејќи подоцна во животот навистина ќе ги почувствуваат придобивките од тоа. Детето подобро ќе соработува, што значи и полесно одржување на границите во воспитувањето, а многу помалку изливи на гнев и непожелно однесување. Секако, на родителите им треба и слободно време и малку одмор од секојдневните семејни обврски. Татковците сè уште го знаат ова, но мајките обично го трошат на пеглање, преуредување гардероби или чистење, наместо квалитетно време да го трошат на себе. Пијалок со пријатела или масажа навистина може да ви го подигне расположението и да ви ги наполни батериите за родителски проблеми како што се решавање на пребирливите јадења или смирување на бесот.
КАКО ГИ РЕШАВААТ ИСПАДИТЕ НА БЕС?
Она по што се познати и јапонските мајки е тоа што тие се толку поврзани со своето дете што можат однапред да ги предвидат и да ги задоволат нивните потреби, што помага да се спречат изливите на гнев и незадоволство кај децата. На пример, пристигнуваат гости со деца и таа ги трга омилените играчки на своето дете за да нема кавга, бидејќи знае дека нејзиното дете не сака да ги дели. Се разбира, децата мора да научат да споделуваат и да се согласуваат едни со други, но не токму со она што особено им се допаѓа.
ЧУВСТВО НА БЕЗБЕДНОСТ
Во јапонското образование децата се доживуваат како нови членови кои допрва треба да се вклучат во своето семејство и да ја запознаат својата нова средина, а на почетокот се целосно зависни од својата мајка. Иако може да изгледа дека горенаведените образовни процедури ќе доведат до создавање на мало разгалено дете, тоа всушност не е така. Како резултат на таквото однесување кон децата се развива здрав однос со родителите полн со доверба и сигурност. Детето знае дека мама е секогаш тука и ќе му обезбеди се што му треба. Под тоа пред се се мисли на она што е неопходно за опстанок и непречен развој. Се разбира, тука е важен и тато. Ова е исто така една од причините зошто нивните бебиња плачат многу малку, а децата речиси никогаш не кукаат и не ги оптоваруваат родителите. Со текот на времето, тие сфаќаат дека нивните потреби секогаш ќе бидат задоволени.
