Низ детството, телесната висина на повеќето здрави деца трајно ја следи одредената линија на раст, а пресудна улога во одржување на нормалниот раст, имаат хормоните за раст и на штитната жлезда. Во периодот на пубертет, брзината на растот кај детето е резултат на ускладеност на делувањето на хормонот на раст и хормоните на половите жлезди – кај момчињата тестостеронот, а кај девојчоњата естрогенот.
Децата на кои им недостасува хормонот на раст, имаат мала брзина на раст (помалку од 4,5цм годишно) и не растат во својот “канал“ на растење.
Недостатокот на хормонот на раст може да биде од познато и од непознато потекло т.н. идиопатски низок раст. Недостатокот на овој хормон може да биде вроден и стекнат.
Кај вродениот недостаток на хормонот на раст, новороденчето најчесто има нормална телесна тежина и должина на раѓањето, бидејќи пренаталниот раст не зависи од овој хормон. Заостанувањето во телесната должина може да се воочи веќе по шестиот месец, но најчесто по втората година од животот. Затворањето на големата фонтанела може да биде одложено, а подоцна и коскеното созревање и никнување на забите.
Децата со стекнат недостаток на овој хормон, од возраста кога се манифестирал недостатокот, почнуваат бавно да растат и стануваат многу пониски од своите врсници. Исто така, дете со недостаток на хормон на раст има вишок поткожно масно ткиво, особено изразено на трупот и слабо развиена мускулна маса.
Кај децата кои бавно растат и имаат некое од клиничките одбележја кои укажуваат на недостаток на споменатиот хормон, потврда на дијагнозата е според современ пристап, основан на биохемиски критериуми. Таквите тестови се прават исклучиво во здравствена установа од страна на педијатар-ендокринолог.
