Поставувањето граници е многу важно во воспитувањето на детето, а со тоа се согласува и клиничкиот психолог Беки Кенеди. Таа вели дека постои една грешка што родителите често ја прават кога станува збор за поставувањето на граници и всушност прави повеќе штета отколку корист.
„Често примам родители кои се жалат дека нивните деца не ги слушаат. Но, откако ќе го слушнам она што тие го опишуваат како поставување граници, јасно ми е дека тоа не е тоа, туку тоа се барања. Граница е нешто што му кажувате на детето дека ќе го направите, а бара од детето да не прави ништо“, објаснува психологот.
Таквиот пристап не влијае добро на детето, односно не дава никакви резултати. Имено, додека родителите кажуваат одредени зборови како „симни се од дрвото“ или „си одиме веднаш дома“, детето тоа го доживува како барање, а не поставување граници. Наместо тоа, психологот препорачува јасно да му објасниме на детето зошто треба да не сослуша и што точно треба да направи.
На пример, реченици како „Треба да се симнеш од таа ограда“ или „Ако ти е премногу тешко да ме слушаш, ќе дојдам, ќе те симнам од оградата, ќе те спуштам на земја и ќе ти покажам каде можеш да се качуваш“, се совршени примери како родителот треба да му пристапи на детето и да му постави јасна граница.
Овде станува збор за точен опис на она што ќе се случи ако детето не не послуша и е многу подобра варијанта од пасивното стоење и зборување на детето дека треба да не слуша. Како што објаснува психологот, границата е јасна онолку колку што родителите јасно и точно ја кажат.
