Лекари од Италија до Соединетите американски држави во последните неколку недели расправаат за тоа кога е вистински момент сериозно болните пациенти со Ковид-19 да се стават на респиратор.
Среде пандемија, студиите се оскудни и невозможно е да се знае дали луѓето кои се ставени на респиратор, и онака би умреле поради сериозноста на нивната состојба
Станува збор за едно од актуелните прашања кое во моментот не е помалку важно од дебатата за ефективноста на хидроксихлорокин, изјави американски лекар за агенцијата АФП.
Меѓутоа, повеќе лекари констатирале дека состојбата на дел од заболените пациенти со Ковид-19 драстично се влошила по интубацијата и ставањето на респиратор, поради што американските болници неколку недели ја одложуваат постапката. Наспроти тоа, а поради страв од недостаток, американската влада неодамна порача повеќе од 130.000 машини за дишење.
Првите предупредувања дојдоа од Италија, каде почина големо мнозинство на пациенти кои завршија на респиратор.
Статистиките се слични и во Велика Британија и во Њујорк, каде што починале 80 проценти од интубираните пациенти. Според гувернерот на Њујорк, смртта често настапила една или две недели по постапката, а тоа е долг период што го ослабува организмот бидејќи скоро сите пациенти се ставаат во вештачка кома и им атрофираат мускулите.
Со пациентите кои на почетокот на пандемијата остануваа без воздух се постапуваше според добро воспоставен протокол за акутен респираторен дистрес синдром (ARDS). Оваа состојба, која спречува белите дробови да добијат доволно кислород за снабдување на органите, може да биде предизвикана од инфекција или физичка повреда. ARDS е многу сериозна состојба со стапка на смртност од околу 40 проценти. Вообичаена пракса е ваквите пациенти релативно брзо да се интубираат.
Повеќе лекари констатирале дека состојбата на дел од заболените пациенти со Ковид-19 драстично се влошила по интубацијата и ставањето на респиратор
Таквиот протокол се применуваше и кај пациенти заболени од коронавирус сè додека лекарите не утврдија дека Ковид-19 не е целосно идентичен со „вообичаениот“ респираторен дистрес, барем не за дел од заболените пациенти. Белите дробови не се на ист начин оштетени, односно се помалку крути.
Лекарот Лучијано Гатинони и неговите колеги од Милано кон крајот на март опишаа како ја прилагодиле постапката.
„Сè што може да се направи со вентилирањето на овие пациенти е да се „купи“ време со минимална дополнителна штета“, напиша Гатинони во магазинот „American Thoracic Society“. „Мора да бидеме трпеливи“, рече тој. „Учиме во од“.
Кевин Вилсон, професор по медицина на Универзитетот во Бостон и член на Американското торакално друштво, се согласува дека е потребна претпазливост.
„Поголемиот дел од здравствените заедници станаа нервозни од извештаите дека на пациентите не им оди толку добро на респиратори и се обидуваат да ја одложат интубацијата“, рече тој. „Одложуваме колку што можеме, но не до точка на итност“.
Лекарите откриле дека има пациенти кои имаат многу ниско ниво на кислород во крвта, што нормално би барало интубација, но кои всушност не се во толку лоша состојба. Наместо брзо да се интубираат, лекарите користат други методи за давање на кислород: со назални канили (мали цевки што се ставаат во ноздрите), конвенционални или пософистицирани маски за кислород или поставување на заболениот на стомак, бидејќи тоа им помага на белите дробови.
„Учиме во од“, објаснува Вилсон.
Тоа се случува и во Њујорк, каде што вирусот однесе повеќе од 10.000 животи.
„Се обидуваме да почекаме малку подолго ако е можно, па потоа да интубираме“, рече Даниел Грифин, епидемиолог во „ProHealth Care“, мрежа на повеќе од илјада лекари кои работат во дваесетина болници во Њујорк, во изјава за АФП.
„Ако се оцени дека пациентите може уште да издржат, им се дава помала количина на кислород и некои од нив успеваат така да се опорават, без респиратор“, рече тој. Меѓутоа, ако на пациентите сепак им треба респиратор, Грифин објаснува дека тие можат да се прилагодат различно така што ќе се обезбеди кислород под помал притисок.
Медицинските друштва во моментот работат на утврдување на насоките за најдобра употреба, но никој сè уште нема конечен одговор. (Хина)
