Кога ќе кажеме – размазено дете, тоа некако звучи како конечна пресуда – дека е веќе „пропаднато“ и нема враќање назад. Но, дали навистина е така? Можеме ли да „поправиме“ размазено дете? Иако, да бидеме искрени – детето не е „расипано“ за да треба да се поправа…
Сигурно сте го виделе тоа дете што има буквално сè, а сепак не изгледа среќно. Се жали дека таблетот му е стар две години, дека телефонот нема камера со 860 илјади пиксели, или – како во една реклама – дека „не било од јаболко“. Или, го носите на патување што неговите врсници можеби никогаш нема да го доживеат, а тоа се однесува како да му дадовте да чита 15 лектири одеднаш.
Прво што ќе ви дојде е да се налутите и да изговорите: „Размазено детиште!“, а потоа да почнете со класичното: „Знаеш ли ти како ние ништо немавме, а бевме среќни?!“
Потоа седнувате, изнемоштени, во неверување, и си го поставувате прашањето: Каде згрешивме? Зошто моето дете е толку незахвално? Како успеавме да го размазиме, кога само сакавме да му дадеме сè што можеме? Се надевавте на само едно нешто – да биде благодарно. Но тоа не се случува.
Може ли да се „врати назад“?
Некои родители ги разгалуваат своите деца сосема несвесно. На пример: „Вистина ги сакаш тие кукли? Ооо, супер! Ќе ти купиме таква балерина. Но и гимнастичарката е феноменална! Еј, и ветеринарката е топ! А што мислиш за астронаутка?“
Не треба многу време за детето да сфати дека сè што треба да каже е: „Јас стварно го сакам тоа…“
Процесот на „разгалување“ е прилично брз и лесен. Но како да започнеме со обратниот процес? Е тука веќе е потребна огромна волја, доследност, одрекување и саморефлексија.
1. Почнете од себе
Прашајте се:
-
Дали ви е непријатно да кажете „не“ на вашето дете?
-
Дали се плашите дека ќе мисли дека не го сакате доволно?
-
Дали вие самите сте немале доволно љубов како деца?
Разгалувањето често почнува од нашите лични емоционални дефицити. Ако сакате да разберете зошто сте го размазиле детето, не гледајте само во него – туку и во себе.
2. Престанете со поткупување
Ако гледате лошо однесување и реагирате со: „Ајде, само престани – ќе ти купам чоколадо/играчака/телефон…“ сте тргнале во погрешен правец. Можеби на кратко ќе добиете мир, но нема да изградите добри навики. Со поткуп нема да изградите ни љубезност, ни искреност, ни великодушност кај детето.
3. „Не“ нека биде цела реченица
Децата се природни преговарачи. Ќе пробаат пак и пак, дури и ако сте кажале „не“.
Ако секогаш објаснувате и се правдате, само ќе им дадете нови аргументи за расправа.
Нема потреба секогаш да давате долги објаснувања – едноставно и мирно: „Не, и тоа е сè.“
4. Разгалувајте со нематеријални нешта
Наместо со нова играчка – подарете време.
-
Направете домашно филмско вечерно кино со пуканки.
-
Гушнете се под ќебе и читајте приказна.
-
Седнете на подот и играјте се со нив, дури и ако колената ви крцкаат.
-
Слушајте ги, дури и кога раскажуваат бесмислени или долги приказни.
Кога детето се чувствува видено, сакано и слушнато, помалку ќе бара да се „купува“ вашата љубов со играчки, телефони и таблети.
На крајот – не се работи за совршенство, туку за доследност
Разгалувањето не настанува преку ноќ, и не се решава преку ноќ. Но со трпеливост, внатрешна работа и јасни граници – може да се промени многу. Вашето дете не е „пропаднат случај“ – тоа е огледало на вашиот однос. А секој однос може да се изгради одново – со љубов, разбирање и граници.
