Познатиот руски психолог Михаил Лабовски пред неколку месеци објави нова книга посветена на одгледувањето деца, која нуди конкретни насоки за воспитување деца кои ќе пораснат во ментално здрави, независни и среќни возрасни личности.
Лабовски има преку 30 години практично искуство, а магазинот „Форбс“ го вброи меѓу најпознатите психолози на денешницата. Во своето најново дело, тој ги анализира специфичните предизвици што воспитувањето на детето им ги поставува на родителите: што да се прави во првата година од животот на бебето, како да се подигне дете до тригодишна возраст, како да се пристапи кон раниот детски развој, како да се подготви детето за училиште и зошто само една петка во училишниот дневник е проблем.
Во едно поглавје, Лабовски се осврнува на казнувањето на децата со тепање. Тој објасни дека некои родители имаат позитивен став кон физичкото казнување бидејќи тие самите биле подложени на овој метод на воспитување во детството и не сфаќаат колку е „страшна“ оваа техника.
„Добивав ќотек и ништо не ми се случи“
„Не треба секогаш да ги следите родителите или да го земате сопственото детство за пример. Родител кој тепа дете е психички неурамнотежен, тоа е личност која има проблем со бесот и агресијата. Родителот треба да си го реши проблемот, а не да го пренесува на детето“, вели Лабовски.
Психологот ги советува родителите секогаш да разговараат со своите деца, детално да им објаснат каде и кога грешат. Притоа, критиките не треба да се фокусираат на квалитетите на детето, туку на нивниот чин
Тој објаснува што се случува во главата на детето ако неговите родители го тепаат: „Детето сфаќа дека светот функционира на таков начин што посилниот може да го повреди послабиот. Детето мисли дека родителите не го сакаат. Тоа е лошо. Во што ќе се претвори тоа дете тогаш? Како ќе комуницира со други луѓе, со животни? Како ќе ги воспитува своите деца?
Психологот ги советува родителите секогаш да разговараат со своите деца, детално да им објаснат каде и кога грешат. Притоа, критиките не треба да се фокусираат на квалитетите на детето, туку на нивниот чин.
„Ти направи нешто лошо, но мене не ми се допаѓа тоа однесување“ или „Многу ми пречи што се однесуваш така“, се примери на реченици на кои родителите можат да се фокусираат.
Без викање
Лабовски советува да разговарате со детето со нормален тон и да не му викате, а дури и да направило нешто лошо – тонот да биде нежен, но цврст. Казната не мора да биде придружена со викање, гневни гестови и луто лице. Тој нагласува и кои казни се прифатливи според него.
Лабовски советува да разговарате со детето со нормален тон и да не му викате, а дури и да направило нешто лошо – тонот да биде нежен, но цврст. Казната не мора да биде придружена со викање, гневни гестови и луто лице
„Мислам дека е сосема прифатливо да му се ускратат на детето играчки, гаџети или други материјални работи или одење на некој забавен настан. Она што не е во ред е да му се оневозможи време поминато на свеж воздух или да се стави во домашен притвор“, посочи тој.
Во казнувањето мора да учествуваат и двајцата родители
Психологот нагласува дека е потребна солидарност во семејството, односно мајката и таткото не би смееле да имаат несогласувања и подеднакво би требало да ги казнуваат сите деца. Во спротивно, едното дете ќе разбере дека може се, а другото ништо, што ќе доведе до манипулации.
„Родителите често мислат дека детето прави некои работи намерно или од инает. Вистината е дека во 99 отсто од случаите децата ги прават работите ненамерно, односно без лоши намери. Ако казните дете без објаснување, во 90 отсто од случаи нема да извлечат никаков заклучок од тоа“, заклучува Лабовски, а пренесува „Индекс“.
