Родителите се повеќе се здружуваат и ангажираат приватни инструктори/наставници кои децата од соседството ги подучуваат за она кое го пропуштиле следејќи ја наставата преку интернет. Со тоа се разбива осаменоста во која запаѓаат денешните ученици. Но, оваа приказна има и малку поубава страна.
Приказната засега главно е американска, а идејата навидум е сосема разумна и оправдана. Никој не може да им приговара на родителите што на своите деца им посакуваат се најдобро и прават се што е во нивна моќ да не заостанат во следење на училишната програма. Ништо помалку важна не е ниту социјализацијата оти на децата, можеби и повеќе отколку на возрасните им е потребно друштво од други луѓе, особено врсници, ако сакаат да растат како нормални социјални личности.
Интернетот и сите сили на модерната технологија се добри слуги, но лоши господари, предупредуваат психолозите. Тие ги фалат и поттикнуваат ваквите заеднички учења и дружења во мали групи, обично соседи од иста улица или населба, кои не се мешаат со непознати и така ја намалуваат веројатноста дека ќе се заразат со коронавирус. Но, некои социолози предупредуваат дека ако овој тренд земе замав, тоа дополнително би можело да го продлабочи образовниот јаз по расна и класна линија.
Пандемиските заедници, т.н. подови, како шти ги нарекуваат Американците, каде и е покренат овој тренд, всушност се мали групи на семејства кои свесно ги ограничуваат интеракциите надвор од својот круг. Тие веруваат дека така им помагаат на децата да комуницираат со врсници, а себе си си оставаат повеќе време да се посветат на секојдневните обврски со кои ги прехрануваат семејствата и го плаќаат образованието на своите деца.
Педагози за таа работа не е тешко да се најде. Многу школи и онака се затворени, а просветните работници секогаш и секаде се премалку платени, па ова им доаѓа како дополнителен, па дури и единствен извор на заработувачка.
КАКО ФУНКЦИОНИРА МИКРОШКОЛУВАЊЕТО?
Правила нема и секоја заедница, секој под, може да изгледа онака како што замислуваат творците. Најчесто, неколку семејства со деца во исто одделение формираат свој под и ангажираат ментор или наставник кој им доаѓа за време ан работната недела. Трошоците се разликуваат, но може да надмине и илјада долари месечно.
Семејствата пак со деца на предучилишна возраст се здружуваат за да изнајмат дадилка која се грижи за повеќе деца истовремено, како негователка од градинка.
“Оваа опција не е овозможена за сите. Различните домови меѓу себе се разликуваат повеќе од училиштата. Ако оваа есен училиштата не ги отворат вратите или не се поработи на поквалитетно учење на далечина, тоа на крајот ќе предизвика уште поголема нееднаквост во општеството“, предупредува Стив Барнет од Националниот институт за истражување на образованието во САД.
