Фактори како што се домашната злоупотреба и слабиот пристап до храна, образование, здравствена заштита и рекреација, сите се засилени со мерките за социјално дистанцирање и економската рецесија во тешки времиња, како што се овие
Коронавирусот ги уништува телото и умот, а родителите и оние кои се грижат за децата, треба да бидат свесни за тоа како нивните деца се справуваат со целата ситуација, велат истражувачите.
Новиот извештај на Childhood Trust со седиште во Лондон алармира дека ранливите и маргинализирани деца се особено подложни на траума и посттрауматски стрес како резултат на глобалната пандемија.
Зборувајќи за Би-би-си, Лоренс Гинис, главен извршен директор на организацијата, тврди дека многу деца имале „живописни кошмари“ на болест и смрт за време на епидемијата – симптом на посттрауматското стресно нарушување (ПТСН).
„Зголемениот број на жртви што се пријавуваат секој ден… овие деца го виделе сето тоа и го впиле во себе“, рече тој.
Во извештајот се наведуваат повеќе начини на кои ограничувањата за намалување на ширењето на COVID-19 имаат поголемо влијание врз децата кои се ризични.
„Ние директно се ангажиравме со деца и семејства кои живеат во сиромаштија, кои беа сериозно погодени од оваа криза“, се наведува во извештајот. „Семејствата кои веќе едвај врзуваа крај со крај и имаа предизвикувачки животи, мораа да го преживеат карантинот во најстрашни околности. За децата кои живеат во сиромаштија, кризата го мултиплицираше влијанието на неволјите низ кои поминуваат, како што се гладот, стравот, изолацијата и стигмата“.
Дали детето има потреба од лекување – многу е тешко да се утврди за време на пролонгиран настан, како што е актуелната пандемија… Затоа ако се сомневате, консултирајте се со професионалец
Фактори како што се домашната злоупотреба и слабиот пристап до храна, образование, здравствена заштита и рекреација, сите се засилени со мерките за социјално дистанцирање и економската рецесија во тешки времиња, како што се овие. Социјалното дистанцирање отежнува родителите кога има потреба да побараат лекување на своите деца, додека сиромаштијата и гладот се влошуваат со економската рецесија.
Д-р Адам Браун, клинички асистент професор на Одделот за детска и адолесцентна психијатрија во NYU Langone, ги истакна знаците на трауматски стрес во неодамнешниот напис.
„Загриженост, конфузија или тага може да се очекува за време на „застрашувачки“ настан“, вели Браун. „Но, некои емоционални и реакции во однесувањето може да укажуваат на трауматски стрес, што може да доведе до посттрауматски стрес во иднина“. Тој вели дека „тековниот стрес“, односно епидемијата, „продолжува и понатаму“.
Браун во својот извештај се фокусира на помалите деца, на возраст до 10 години, и укажува на симптоми како што се нападни мисли и кошмари; анксиозни однесувања како што се мокрење во кревет и раздразливост; неможност за фокусирање или заборавност; и физички манифестации на страв, како што се стомачни болки и отежнато спиење.
„За повеќето деца кои се соочуваат со трауматски стрес, овие симптоми, најверојатно ќе се решат за неколку дена или недели, додека некои може да имаат подолго траење“, вели Браун. „Но, дали детето има потреба од лекување – многу е тешко да се утврди за време на пролонгиран настан, како што е актуелната пандемија, па затоа ако се сомневате, консултирајте се со професионалец“, пишува тој. (Њујорк тајмс)
